Өлең, жыр, ақындар

Қобызым неге сарнайды...

  • 15.04.2015
  • 1
  • 2
  • 11147
Қобызым неге сарнайды –
Ажалдан хабар бередi.
Сыбызғым неге зарлайды –
Деп тұр: «Ием өледi!»

Дүниедегi қуаныш,
Бiр азғантай жұбаныш,
Оның түбi бiр налыс,
Қайғы мен рахат тел едi.

Басқа түскен әрбiр iс,
Не қызықты, не кейiс,
Ойласаң, ол – көрген түс,
Соғып өткен жел едi.

Бақ бермейдi есiркеп,
У салады жесiн деп,
Иманың мен жаның жеп,
Жерге апарып көмедi.

Ақ малтадай езедi,
Түбiнде сенен безедi,
Оны ақылың сезедi,
Неге нәпсiң сенедi?

Бiле тұра талай жан,
Саудаға салып ар, иман,
Алдап берген уынан,
Көп жұтқысы келедi.

Сұлу бетiн сүйгiзсе,
Улатып жанын күйгiзсе,
Маңдайын жерге тигiзсе,
Ешкiм ары жүр демедi.

Ас бергенiн дедi: “Той”,
Ол – қасапшы, бұлар – қой,
Көп мисызда болмады ой,
Бұл неғылған ел едi?!



Пікірлер (2)

Бекзат

Шәкәрім Құдайбердіұлы ұлы ұстаз

Пікір қалдырыңыз

Шын бақ қайсы? Күншіл кім?

  • 1
  • 2

Бай, ұлық, жуандарды бақты көрмек,
Ол мисыз шолақ оймен баға бермек.
Анық бақ деп айтарлық үш нәрсе бар:
Кірсіз ақыл, мінсіз сөз, адал еңбек.

Толық

Ажалсыз әскер

  • 1
  • 3

Патшалар сансыз шығын қылады,
Дайындап соғыс үшін ғаскерін.
Аямай бірін-бірі қырады,
Ел алар оққа байлап жастарын.

Толық

Жарымды жаным сүйді, сүйе алмай тәнім күйді

  • 1
  • 2

Таза арақты әкел, шырақ,
Болайын қайғыдан жырақ.
Бойым – еркiн, ойым – ұжмақ,
Тiлiм – бұлбұл, сөзiм – бұлақ!

Толық

Қарап көріңіз