Кешіккен көктем
- 0
- 0
Етек-жеңі жиылмай,
Жатып алды кыс мынау.
Көңіл күй де – бұйырмай,
Қоңыр күйге түстім-ау.
Мадақтап мінсіз Алланы
Жарлы жұртымның жағасы жыртық...Жар астында ма жақсылық?
Кетіпті елдің арасын ірітіп,
Жалғанды жалмап жоқшылық...
Қайтады қашан қазақтың кегі,
Жазмыш не дейді, көк аспан?
Шекесіне оның азаптың мөрі.
Басылған ба екен о бастан?
Жер бетіндегі нала-сұмдықтың,
Қасіреттердің көптігі...
Олардың бәрі жанашырлықтың,
Жанашырлықтың жоқтығы!
Жаттайын тынбай аят-сүрені
Мадақтап Мінсіз Алланы.
Ойсыз күндерден, оятшы мені,
Әдіре қалсын қалғаны...
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Ақ ұлпа қар
- 0
- 0
Ақ ұлпа қар қылаулап,
Жауады жанды баурап.
Алаңсыз асыр салып,
Келеді-ау алғым аунап.
Ақбота
Керемет