Өлең, жыр, ақындар

Көктем

  • 09.09.2017
  • 0
  • 1
  • 9816
Жүрегіме жыр құйып көктен сарнап,
Мынау – менің құстарым жеткен самғап.
Қара жердің қайғысын сейілтеді,
Қанатынан күміс нұр көктем саулап.

Соғады әлсіз жібектей жел жұмсарып,
Жұпар еміп жібиді бел бусанып.
Сағыныштың тамшысын көктен үзіп,
Cал-көктемге жылайды жер мұң шағып.

Сабағынан сығалап сан мың бүршік,
Тал, терекке қолтаңба қалдырды шық.
Көктем мен жаз, күз бен қыс өрнек салар,
Шыр айналған дүние-ай, тағдырлы ұршық.

Күн көзінен күрең бұлт үркіп қашып,
Жер көктемге өлердей ынтық, ғашық.
...Кәрі қыстың кеткісі келмегендей,
Бір аяғын барады сылтып басып.



Пікірлер (1)

керемет

Назым

Пікір қалдырыңыз

Сағыныш...

  • 1
  • 0

Ғазал көктемім, жазар көктемім!
Қайдасың? Сенсіз мазам жоқ менің.
Сабырым қашып сағынып жүрмін,
Көліме қонып қаз әндеткенін,

Толық

Тамшы-тағдыр

  • 0
  • 1

Алматы. Жып-жылы жаңбыры
Жанына ол қыздың ұнайтын.
Ал оның тағдыры, жан-мұңы
Жарысып жаңбырмен жылайтын.

Толық

Астана

  • 0
  • 8

Астанам! Ару қалам, асқақ ордам,
Қалың жұрт, қазағыма қақпа болған.
Ту ұстап, тұлпар мінген бабаларым,
Бермеген ел намысын жатқа қолдан.

Толық

Қарап көріңіз