Бейтаныс

Есімде жоқ танысқан күн екеуміз
Ол кездері ақымақтау екенбіз.
Мен бірақ та өкінбеймін ешқашан
Дәл сол күні жолықтық деп бекер біз.

Сүймейтін ем, ол сүйетін өзі кеп,
Күнде және сүймейтұғын кезі жоқ.
Ал меніңкі тас жүрек пе білмеймін
Ал оныңкі – алаулаған сезімі-от.

Неге сонша болған едім мұң қабақ?!
Тілегін де жүрмеуші едім тыңдап-ақ.
Мен оған тек дастарханның басында
Сәл жымиып қоятынмын бір қарап.

Көзімнен-ақ түсінетін ұғатын
Тіпті менің киімімді жуатын.
Соның бәрін көрмейтіндей кей кезде
«Сен кімсің?» - деп айтқым келіп тұратын.

Бір жыл өтті, уақыт тұрмас мекен ғой,
Жиғандаймын бір адамға жетерлі ой,
Бір жасқа кеп сөйлеп, сүйе бастадым
Сөйтсем оның аты - "Ана" екен ғой.

---