Толғаныс (Тастанды бала монологі )

Толғаныс(Тастанды бала монологі)
«Неге ғана істерің кетті жаңсақ ?»-
Деп күрсініп қояды күдік демім.
Тас жүрегің еритін сәтті аңсап,
Үзіліп бара жатыр үміттерім.
Арманымның тереңіне бойлаймын
Кім болды екен менің анам өрі асқан ?
Құс боп ұшып кетсем деп те ойлаймын
Пәк бейнеңді көрсетер деп көк аспан.
Есейгенде айналып күрегіңе
Алғысыңды айтар ең жас балаңа.
Сыймадым ба мен сенің жүрегіңе ?
Сыймадым ба мен әлде баспанаңа ?
Тастап мені далаға қыр астың ба ?
Қоқыс па едім мен саған жанып кеткен ?
Бықсымадым мен бірақ күл астында
Тумаса да басыма жарық көктем.
Көл болады жастарым ағып кеткен,
Теңіз болар тамшылар әр жыл аққан .
Сен емес пе сәбиді ғаріпті еткен ?
Сен емес пе сәбиді зар жылатқан ?
Телміріп тұр көкке қарап кіл қыздар
Ұлдар да көп жатқан жоқ қой азайып.
Тілектерін қабылдар деп жұлдыздар
Күтеді олар әр күн сайын ғажайып .
Сәбилерді бақытынан айырған
Аналарға өткел бермес қара бел .
Жауыздарды төбесінен жай ұрған
Көтеріп жүр қалай ғана қара жер ?
Баз кешеді кейбіреулер баласыз
Ал біреулер ұғынбаса не шара ?
Тастанды – ол сәби емес шарасыз ,
Тастап кеткен аналар - ол бейшара...

---