Өлең, жыр, ақындар

Армандар, кейде, тым алыс

Армандар, кейде, тым алыс,
Көгілдір тұман, мың елес.
Күлудің бәрі қуаныш,
Жылаудың бәрі мұң емес.

Өмірге келсе бір пенде,
Иманға бекем бұрса ой.
Адамның бәрі күлгенде,
Көзінде нұры тұрса ғой.

Жалғанда, сірә, жылайды,
Бір адам күлсе, бір адам.
Сәттерін кейде сынайды,
Күле тұрып та жылаған.

Өмір дегенде ойланбай,
Өзіме қарап ой өрем.
Сыйақы беріп қойғандай,
Желпінтіп өткен ой - өлең.

Күндізгі жиған күнәға
Түндерде тағы тәубе еттім.
Бас ұрып саған, Өмір-ай!
Өзімді-өзім әуре еттім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмірге махаббат

  • 0
  • 0

Жазам деумен өмір, өзім туралы
Тағып алам кіл айып.
Шалғындықтан өз гүлімді табам деп,
Жиі қайттым мұңайып.

Толық

Ай-Ару

  • 0
  • 2

Мына ғалам оның әсем дидарына жегілген,
Кірпігінің тамшысымен топыраққа егілген.
Ана, сенің иініңде ауық-ауық дем алып,
Тіршілікке тамыр жайып тарамдалған едім мен.

Толық

Биіктік

  • 0
  • 0

Жаңылмайтын жарық күнде пенде жоқ,
Тек тәубеге қайта алса болғаны.
Кесел тисе, әумесерлеу, елде жоқ,
Бәрін, түге, қайта бастау... Ол – ЗАҢы!

Толық

Қарап көріңіз