Өлең, жыр, ақындар

Тағдыр.

Күйретіп алып құрауға неге асықтың?
Биікте тұрған көңілді неге жасыттың?
Тоңдырып алып суығына жаныңның
Жылытуға сонша неге асықтың?

Шахматтай ойын санап өмірді,
Көзірлерін жүру үшін тосыпсың.
Жанарымның жастарына қарамай
Жыртығыма жамау болып қосыпсың.

Жүздеріне бетпердені киіп ап,
Төзім менен сергелденді шошыттың.
Сену үшін ыңғайланып тұрғанда
Сенімімді орта жолдан тосыттың.

Енді келіп жылы жүзбен алдайсын,
Неге осы жоғалып та қалмайсың?
Құм боп кеткен жігерімді уатып
Мүшкіл хәлді біліп тұра қорлайсын.

Жақын жаның ең терең қып із салар ,
Деген кезде мен ондайға сенбеуші-ем.
Сол жан үшін сезім деген жылғалар
Ағып жатып, тоқтап қалса көнбеуші-ем.

Бірақ... бірақ сынағаным не теңім?
Білем, білем осы тағдыр екенін .
Сен мен үшін қисығым боп жаралған
Ал мен болсам түзетуші екенмін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соңғы рет...

  • 0
  • 0

Тамшылап аққан көз жасы
Жұбатар емес жүрегін.
Нүктеге айналған тұлғасы
Ғайыпқа бастап тілегін...

Толық

Жас тамып тағы жанардан

  • 1
  • 0

Жас тамып тағы жанардан,
Жоғалып кетті сан арман.
Мендегі сезім құрақтан
Сендегі бақыт жамалған.

Толық

Кешірдім...

  • 1
  • 0

Белгісіз кезде мазамды алып,
Сен туралы ән жазармын анық.
Өтіріктен арқан өргізіп қана
Беймезгіл тұстан қаларсын шалып.

Толық

Қарап көріңіз