Өлең, жыр, ақындар

Тағдыр.

Күйретіп алып құрауға неге асықтың?
Биікте тұрған көңілді неге жасыттың?
Тоңдырып алып суығына жаныңның
Жылытуға сонша неге асықтың?

Шахматтай ойын санап өмірді,
Көзірлерін жүру үшін тосыпсың.
Жанарымның жастарына қарамай
Жыртығыма жамау болып қосыпсың.

Жүздеріне бетпердені киіп ап,
Төзім менен сергелденді шошыттың.
Сену үшін ыңғайланып тұрғанда
Сенімімді орта жолдан тосыттың.

Енді келіп жылы жүзбен алдайсын,
Неге осы жоғалып та қалмайсың?
Құм боп кеткен жігерімді уатып
Мүшкіл хәлді біліп тұра қорлайсын.

Жақын жаның ең терең қып із салар ,
Деген кезде мен ондайға сенбеуші-ем.
Сол жан үшін сезім деген жылғалар
Ағып жатып, тоқтап қалса көнбеуші-ем.

Бірақ... бірақ сынағаным не теңім?
Білем, білем осы тағдыр екенін .
Сен мен үшін қисығым боп жаралған
Ал мен болсам түзетуші екенмін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір тағдыр бар...

  • 0
  • 1

Бір тағдыр бар
Сыр әйнегі шытынап,
Арман оғы бытырап,
Шыңдықтан алшақ жатқан.

Толық

Түнгі қала...

  • 0
  • 0

Түнгі қала... Шамдары жарқыраған...
Дәл осындай ұнайды қалпы маған.
Әуеніме үйлескен түн-тыныштық
Сиып кетер өзіне жарты ғалам.

Толық

Сүйем дедіңіз...

  • 1
  • 0

Сүйем дедіңіз... Дәл қазір онда
қайдасыз?
Асырып түсті ме, басқа бір адам
айласын ?

Толық

Қарап көріңіз