Өлең, жыр, ақындар

Жүректі оймен қамалап

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 5829
Өзгелер қызық кешіп жатыр күліп.
Адамдар «ойнап-күлген күнә,» - дейді,
өздері сол күнәға батып жүріп.
Батсам деп күнәсына адамдардың,
құлшындым желігімен арам қанның.
«Бәрібір періште деп айтпайды ешкім», -
деймін-ақ, сөйте тұра қаламды алдым.
Күн кешпей кәріні алдап, жасқа күліп,
түртінем қағаз шұқып, бас қатырып.
Оңаша қалу – арман, көпшілікте
жонымнан алатындай таспа тіліп.
Жүректі жыл қамадым, ай қамадым,
білмеймін – қайда жастық, қайда жалын.
Әйтеуір өз еркіммен азап кешіп,
қағазға жіпсіз, сымсыз байланамын.
Ал, содан пайда қандай қу жаныма,
немесе өмір деген шуға мына?
Адамзат мүсінімді құйып, кейін
бейнемді жапсыра ма туларына?
Қарсы ағып, Өмір заңын сынар едім,
қол соғар қылық емес бұ да керім:
табиғат жазалайды қарсылықты –
күнәға батпауым да күнә менің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарғыс

  • 0
  • 0

Отаным, саған ант етем:
от жанарыңа қан тұнған,
күл-талқан мынау калпыңнан
арылар бір күн туады,

Толық

Мұхтар Әуезовты еске алу

  • 0
  • 0

Жылдар зулап, жастық та тарағандай.
Әлі есімнен кетпейді бір жай ғана:
Москвада, жарқырап дала маңдай
Мұхтар отыр жанымда шыңдай дара.

Толық

Бұлақтар құздардан асып

  • 0
  • 0

Бұлақтар құздардан асып,
сарқырап сайларға аққанда,
көңілім қырларға ғашық
самғайды жайлау жақтарға.

Толық

Қарап көріңіз