Өлең, жыр, ақындар

Сиыну

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 4986
Зындандағы қарақшының өзіне қайрат беруі

Әуелі Алла,
сонан соң Бекет әулием!
Аруағыңа бас идім!
(Сиынарым өзің болғанда, мен неменеге жасимын!)
Атаңа нәлет Талас бай сілекейімді шұбыртты
маған деген зынданды жанынан қазып ас үйдің.
Мен жиһангер атанғам
сойыл, шоқпарды бақ қылып,
жортуылменен далаға дабыл қақтырып!
Менен қорыққан сәттерде ақсарбас шалып, «аллалап»,
өзіңе сиынып жатты жұрт.
Талай мырзалар дірдек те қақты алдымда менің
сасқаннан
орындарынан шақ тұрып!
Далада кеңдік болғанмен,
қорқау көңілдер тар мұнда.
Бағы бар иттер шалқайып жатыр ақ отау тігіп
шалғынға.
Сол байғұстардың «бақ» дейтіндері сорлы мал
бір түнде ғана кете баратын олжа боп менің алдымда.
Даланың кеңінен не пайда,
көңілдер көрдей тар болса…
Азғантай ғұмыр арпалыспен өтті аңдысқан тағы аңдарша.
Жағымпаздық пен бақастық тұнған мынау заманда мендей боп
тентіреумен өткен жан қанша!
Әділет іздеп арпалысқаннан не пайда,
Зынданда шіріп қалған соң…
Жоқ, жоқ! Көңілім, жасыма!
Пендешілікпен сайқал дәуренге құмартып.
Өмірдің өзі қарақшы қылса, өкінерім жоқ бұған түк.
Иә, Бекет әулием,
жаныма жігер бере гөр!
Итшілеп өмір сүргенше,
көкжал боп өлгенім мың артық!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған жер, туған ауыл қымбат маған

  • 0
  • 2

Туған жер, туған ауыл қымбат маған,
ешкімге бұл сезімді былғатпағам.
Мен оның өзім ғана сезінетін
қастерлі қасиетін жырлап бағам.

Толық

Айша бибі

  • 0
  • 0

Қанша рет қанша тұрды жырлы дала?
Жадына жазған жалғыз күн-ғұлама!
Бабамның куәсіндей Айша-Бибі,
Қадалған құбажолға бір мұнара.

Толық

Испания жүрегімде

  • 0
  • 0

Сұрайсыңдар аң-таң боп:
«Қайда кетті кешегі ақ гүл аткан жасыл бақ,
Сен сүйетін жаңбыр қайда құйып өтер тасырлап?»
Мен айтайын не болғанын, не болғанын

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер