Өлең, жыр, ақындар

Үйім - менің отаным

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 16732
Үй – сарай өткізердей хандар күнін
(мұндай жай – біраз жұртқа арман бүгін),
сыңғырап бұлақ үні, Күн әйнектен
төгеді біздің үйге таңнан нұрын.
Балкон ба? Балкондағы елес бөлек!
Гүл мұнда жайқалады ерекше бек.
Ойлайсың осы жерге орман-дала
біржола көшіп келген емес пе деп.
Бөлмеден сәби күлкі шашылса – құт,
төменгі көршілердің басын шағып,
жүреді біздің үйдің патшалары
қырдағы қозы-лақтай асыр салып.
Бәрі үйде: ас, су, кино, білімің бе,
қонақ жоқ келіп-кетер мыңы күнге.
Үйіңе бір енгесін, қияметтей
далаға қайта шығып, кіруің де.
Көршімен отырмаймыз сыр ағытып,
үнсізбіз – қойғандаймыз сына жұтып.
Уақыт жоқ амандыққа кей көршінің
жүреміз түсін ғана шырамытып.
Туса да қилы-қилы басыма күн,
осында сан қуанып, жасығаным.
Әйтеуір бір рахат күтетіндей
мен ылғи ошағыма асығамын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалқан

  • 0
  • 0

Ниетің – жомарт күзімдей,
мен үшін сұсың жүзіндей
қайраулы қара балтаның
қағатын жалған, жалтағын.

Толық

Әлде батып кетті ме сөзім менің

  • 0
  • 2

Әлде батып кетті ме сөзім менің,
әлде сенше жоқ па еді өзіңде мін —
бұрыңғыдай жарқ етіп қарамайсың.
Түсіне алмай, түнімен көз ілмедім.

Толық

Іздеу

  • 0
  • 0

Сенімен кездеспегелі,
сезе алмай мен де ештеңені,
жолығып қаламын ба деп,
қараймын жанарымды егеп

Толық

Қарап көріңіз