Өлең, жыр, ақындар

Намаз

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 7898
Көркімен қуат беретін,
кеудеме қышқыл себетін,
көкорай шалғын көк белдер,
көзімнен таса кетпеңдер –
қаусырып келеді от шеңбер.
Қария көкірек қыраттар,
бұрқырап аққан бұлақтар,
құландар ішкен суаттар,
кетпеңдер менен жыраққа,
дүниеден, сендер өтсеңдер,
қирайды бесік – көк шеңбер.
Тәубаға келтірер тауларым,
жаныма қорек саумалым,
жұмақ жамалды бау-бағым,
кереленіп жатыр төріңде ел.
Адамзат араны ашылса,
анасын ас қып, жонын жер.
Құныққан құлқынды пендеге
қанағат бере көріңдер!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тауда

  • 0
  • 0

Кеше мен тауға шықтым,
жұпарын жұттым қанбай.
Шыңдарға жармасып Күн,
биікті ұқтырғандай.

Толық

Ұйқта, жаным...

  • 0
  • 0

Қақпа жабық. Толқындар келіп қашып,
қайта-қайта шарбақты соққылайды.
Долы теңіз жанынан көбік шашып,
жалмағандай Күнді де от шырайлы.

Толық

Әйел махаббаты

  • 0
  • 0

Әйел деген — шарап деп сен жырлайсың, ақыным,
келіспеймін мұныңа, бұл — мен үшін жат ұғым.
Ә дегеннен шарапқа қанамын деп ойлама,
көз іліп ап, тағы бас жазамын деп ойлама.

Толық

Қарап көріңіз