Өлең, жыр, ақындар

Халық деген – тылсым бір

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 8161
Халық деген – тылсым бір:
төзімі де теңіздей,
сезімі де теңіздей,
шалқарлығы даладай,
дархандығы баладай.
Қайраты оның – қыл шылбыр,
қырқылмайтын – бір шынжыр;
Халық жады – шежіре
қара тасқа қашалған.
Сенім сөнсе, қашаннан
жанартаудай кегі де.
Түспей тұрса жерге аспан,
уақыт айтар: тарлан кім,
залымдар кім, заңғар кім.
Ел кектенсе шер басқан,
өктемсіген хандардың
жалтыр маңдай бастары
домаланып қалған мың.
Халық – селдің шыдамы
таусылғанда, бұлқынар,
кек тасқыны ұмтылар,
тас пен тақты күл қылар,
сонда ғана халықпен
ойнағанға күн туар!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өсиет

  • 0
  • 0

Жұмысшылар менің кіл жыр етерім,
Жер қопарған, кен қазған.
«Қара аралда» үйімді жағадағы
Мен өлгенде соларға мұра етемін.

Толық

Іздеу

  • 0
  • 0

Сенімен кездеспегелі,
сезе алмай мен де ештеңені,
жолығып қаламын ба деп,
қараймын жанарымды егеп

Толық

Алтын пияз балладасы

  • 0
  • 0

Алып-сатар базарлардың алтын дидар ханымы,
Жанарларға жас алдырған жақындатпай жалыны.
Бүкір кемпір Горпинаның мойнына асылып,
Қыздар тағар бұрымының семгендігін жасырып.

Толық

Қарап көріңіз