Өлең, жыр, ақындар

Халық деген – тылсым бір

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 8136
Халық деген – тылсым бір:
төзімі де теңіздей,
сезімі де теңіздей,
шалқарлығы даладай,
дархандығы баладай.
Қайраты оның – қыл шылбыр,
қырқылмайтын – бір шынжыр;
Халық жады – шежіре
қара тасқа қашалған.
Сенім сөнсе, қашаннан
жанартаудай кегі де.
Түспей тұрса жерге аспан,
уақыт айтар: тарлан кім,
залымдар кім, заңғар кім.
Ел кектенсе шер басқан,
өктемсіген хандардың
жалтыр маңдай бастары
домаланып қалған мың.
Халық – селдің шыдамы
таусылғанда, бұлқынар,
кек тасқыны ұмтылар,
тас пен тақты күл қылар,
сонда ғана халықпен
ойнағанға күн туар!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табиғат – дала

  • 0
  • 0

Табиғат – дала
бір сәт
анашым, саған ұсап
күрсінеді, солады,

Толық

Өзіңді жерлеп келіп, жапа-жалғыз отырмын

  • 0
  • 0

Өзіңді жерлеп келіп,
жапа-жалғыз отырмын. Меңіреумін.
Айналамда қыстыққан еңіреулі үн...
Әлем деген қап-қара бұлтқа оранып,

Толық

Жер мен адам

  • 0
  • 1

Кетті адамнан шүкірлік,
қанағат жоқ көңілде.
Аласұрып бүкіл жұрт
түкірердей өмірге.

Толық

Қарап көріңіз