Өлең, жыр, ақындар

Таң мен адам

  • 22.07.2018
  • 0
  • 0
  • 3143
Таң бозарып атқан шақ,
Әдемі салқын жел тұрды.
Еркелеп желмен бірге ойнап,
Үкілі бидай құлпырды.
Шақырып күнді боз торғай
Әдемі сазбен үн қатты,
Құлпырды сұлу көк орай,
Табиғат таңға тіл қатты.
Ормандар жайып жапырағын,
Сыланып құстай таранды,
Кідіріп шықпай, тұрды күн,
Құрметпен күтіп адамды.
Әмір етті ми мен күш,
Асау дүние жеңілді.
Жасап жатты асығыс,
Адам, өнбек өмірді.
Көк жиектен баспалап,
Құм қарады адамға!
Күн қарады адамға,
Күн қарады заманға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Комсомол сөзі

  • 0
  • 0

Сенен ғана бірінші тәрбие алғам,
Сен күн едің,
Жұлдыз боп мен де жанғам.
Асқарына өмірдің ұшамын деп,

Толық

Жаз еді

  • 0
  • 0

Жаз еді хош иісі аңқып жатқан,
Жер сұлу қымбатты әсем алқа таққан.
Майысып қызғалдағы, талы үлпілдеп —
Өзен де күміс суын сылдыратқан.

Толық

Москва

  • 0
  • 0

Ақыл, ойым, жүрегім, тіл мен жағым!
Естір құлақ, көрер көз шамшырағым!
Саған, саған ұлы Отан астанасы,
Жүрегімнің түбінен жыр арнадым.

Толық

Қарап көріңіз