Өлең, жыр, ақындар

Таң мен адам

  • 22.07.2018
  • 0
  • 0
  • 3068
Таң бозарып атқан шақ,
Әдемі салқын жел тұрды.
Еркелеп желмен бірге ойнап,
Үкілі бидай құлпырды.
Шақырып күнді боз торғай
Әдемі сазбен үн қатты,
Құлпырды сұлу көк орай,
Табиғат таңға тіл қатты.
Ормандар жайып жапырағын,
Сыланып құстай таранды,
Кідіріп шықпай, тұрды күн,
Құрметпен күтіп адамды.
Әмір етті ми мен күш,
Асау дүние жеңілді.
Жасап жатты асығыс,
Адам, өнбек өмірді.
Көк жиектен баспалап,
Құм қарады адамға!
Күн қарады адамға,
Күн қарады заманға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айбала

  • 0
  • 0

Аспан жүзі көгілжім,
Маужырады табиғат,
Меңіреуленген мүлгіп түн,
Сезімге жылы, тілге жат.

Толық

Ресей қызы

  • 0
  • 0

Қайда естідім, сенің нәзік үніңді?
Бар денемді билеп алып барады.
Қайда көрдім, сенің бауырым, жүзіңді?
Бір ыстық от жүрегімде жанады...

Толық

Ұмытпаймын

  • 0
  • 0

Сенің ғана бесігіңде
Бірінші рет шыққан үнім,
Сенен туған адал қанды
Ақ ниетті менмін ұлың.

Толық

Қарап көріңіз