Өлең, жыр, ақындар

Таң мен адам

  • 22.07.2018
  • 0
  • 0
  • 3221
Таң бозарып атқан шақ,
Әдемі салқын жел тұрды.
Еркелеп желмен бірге ойнап,
Үкілі бидай құлпырды.
Шақырып күнді боз торғай
Әдемі сазбен үн қатты,
Құлпырды сұлу көк орай,
Табиғат таңға тіл қатты.
Ормандар жайып жапырағын,
Сыланып құстай таранды,
Кідіріп шықпай, тұрды күн,
Құрметпен күтіп адамды.
Әмір етті ми мен күш,
Асау дүние жеңілді.
Жасап жатты асығыс,
Адам, өнбек өмірді.
Көк жиектен баспалап,
Құм қарады адамға!
Күн қарады адамға,
Күн қарады заманға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сені мен мен

  • 0
  • 0

Сыртың сенің жылтырар, ішің мұздап,
Сөз айтасың әркімге сен жалғыздап.
Бітеу жара секілді тырс-тырс етіп,
Жұмбақ денең тұрады әр күн сыздап,

Толық

Бұлбұл

  • 0
  • 0

Тәңірі деп талай бұлбұл зарлағанда,
Ай, күнім, ғашығым деп сарнағанда,
Сүй мені құшағыңда өлейін деп,
Арқадан жар сұлуын таңдағанда.

Толық

Сығалады ай, көк жиегі сөгіліп

  • 0
  • 0

Мөлдір аспан көк торғындай төгілді,
Бір тамаша күйге бөлеп өмірді,
Қуандым да жас баладай шаттандым,
Күлді жүрек, жан сырымды ақтардым.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар