Өлең, жыр, ақындар

Доғалы

  • 14.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1381
Тынбай жүйткіп келеміз біз жоғары,
Емес, сірә, таусылатын жол өлі.
Көруге бір бәріміз де құмармыз,
Сұлу көлді тау ішінде "Доғалы"
Тау тұмсығын көлге тіреп бүйірден,
Төне түсіп ұшпа жартас шүйілген.
Құдіреті-ай, табиғаттың шебері-ай,
Күлкіні әкеп су бетіне үйірген.
Көл жанары жаудырайды жасымай,
Жатқан ғой ол жылдар қанша осылай.
Қарайды екен ұзақ таңға көз ілмей,
Ақ сәулесін осынау көлге тосып ай.
Көлдің шеті доғаға ұқсап иілген,
Ару ма деп қаласың киінген.
Төне түсіп келбетіне жартаста,
Ақын отыр іштей толқып сүйінген.
Танакөл-ай, сұқтандырған талайды
Сусылдаған құрғақ шашын тарайды.
Толқынымен сипап өтіп денемді,
Сағынышты бастың-ау бір талайғы.
Қостағандай ерлерінің құтты ісін,
Өркешінен бұлт шатырын жықты шың.
Тауға тасқа қоя берген ат тауып,
О, қазағым, сен не деген мықтысың?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Орақ күйі

  • 0
  • 0

Япырмай, белгі бар ма өткен күнде,
Көктемдер де бөленді бөктер гүлге,
Енді міне ырғалып алтын бидай,
Келіпті көңілді күй шерткен күз де.

Толық

Жол үстінде

  • 0
  • 0

Қыран бізді көтеріп биіктеді,
Бұлт ішінде ойнаған киік пе еді.
Бөлендім кең даламда бір рахатқа,
Салқын лепті самалың сүйіп тегі.

Толық

"Алтын жазық"

  • 0
  • 0

Күресуден көрмеген халқың қажып,
Ел көсемі — қашан да алтын қазық.
"Ақын болса толғанып, қалсын жазып",
Дегендей, тербеледі "Алтын жазық".

Толық

Қарап көріңіз