Өлең, жыр, ақындар

Маңырақ

  • 14.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1723
Жанымды бір көргеннен жадыратқан,
Жер бар ма, шіркін, өтер Маңырақтан.
Бір кезде осы ауылда, осы маңда,
Естай да "Назқоңырын" аңыратқан.
Мөп-мөлдір бұлақтарды-ай жарып аққан,
Әр тұстан үн қатады жамырап маң.
Көгілдір мұнар қалқып тау төсінде,
Көк түтін будақтайды шаңырақтан.
Бұл маңға келсең жанға жырақ,
Сан құбылып, тұрғандай өзгеріп-ақ.
Асан қайғы сүйсініп айтқан екен,
"Кетермеді желмаяға өңгеріп ап".
Көк сағымның ішінде тербелемін,
Сұлу тауға таңданып мен келемін,
Бетіне торғын мұнар бүркеп алып,
Ұйықтап жатқан аруға теңгеремін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таң самалы

  • 0
  • 0

Теңіз ерте ұйқысынан оянды,
Толқын жүзі таң нұрына боялды.
Таң самалы тереземнен енгенде,
Көңіл қалай хош иісіне тоя алды.

Толық

Тентегің ем

  • 0
  • 0

Әркімге
Тағдыр түрлі сый арнады,
Көңілімді жұмбақтау сыр арбады.
Бір бастаудың көзі едік мөлдіреген,

Толық

Өкінішке оранып...

  • 0
  • 0

Адамның тірлікте
құмарта өпкені,
Көл-көсір дүние
гүл атқан көктемі.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер