Өлең, жыр, ақындар

Маңырақ

  • 14.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1687
Жанымды бір көргеннен жадыратқан,
Жер бар ма, шіркін, өтер Маңырақтан.
Бір кезде осы ауылда, осы маңда,
Естай да "Назқоңырын" аңыратқан.
Мөп-мөлдір бұлақтарды-ай жарып аққан,
Әр тұстан үн қатады жамырап маң.
Көгілдір мұнар қалқып тау төсінде,
Көк түтін будақтайды шаңырақтан.
Бұл маңға келсең жанға жырақ,
Сан құбылып, тұрғандай өзгеріп-ақ.
Асан қайғы сүйсініп айтқан екен,
"Кетермеді желмаяға өңгеріп ап".
Көк сағымның ішінде тербелемін,
Сұлу тауға таңданып мен келемін,
Бетіне торғын мұнар бүркеп алып,
Ұйықтап жатқан аруға теңгеремін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалың мұнар

  • 0
  • 0

Қаптың тауы бүркенді қалың мұнар,
Неліктен сол мұнарға жаның құмар?!
Шығыстың аруындай перде тартқан,
Мұнарың —

Толық

Батыр қала

  • 0
  • 0

Ленинград,
Батыр қалам!
Атайды мақтанышпен
Атыңды адам.

Толық

Шын мықтылар

  • 0
  • 0

Бұл жақсы, дейтіні жоқ жаман ақын,
Жұрт біледі, Ақындар жамағатын.
Әркім-ақ өзін мықты санар бәлкім,
Шын мықтылар

Толық

Қарап көріңіз