Өлең, жыр, ақындар

Маңырақ

  • 14.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1748
Жанымды бір көргеннен жадыратқан,
Жер бар ма, шіркін, өтер Маңырақтан.
Бір кезде осы ауылда, осы маңда,
Естай да "Назқоңырын" аңыратқан.
Мөп-мөлдір бұлақтарды-ай жарып аққан,
Әр тұстан үн қатады жамырап маң.
Көгілдір мұнар қалқып тау төсінде,
Көк түтін будақтайды шаңырақтан.
Бұл маңға келсең жанға жырақ,
Сан құбылып, тұрғандай өзгеріп-ақ.
Асан қайғы сүйсініп айтқан екен,
"Кетермеді желмаяға өңгеріп ап".
Көк сағымның ішінде тербелемін,
Сұлу тауға таңданып мен келемін,
Бетіне торғын мұнар бүркеп алып,
Ұйықтап жатқан аруға теңгеремін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Орман

  • 0
  • 0

О, ну орман, жақсы орман,
Ғасырлармен жасты орман.
Жаралдың ба, кім білсін,
Ұшқыр қиял, ащы ойдан.

Толық

Самырсындар

  • 0
  • 0

О, тәкәппар тәңір шындар,
Сал қарағай, самырсындар.
Алатаудың ұшып келген
Қарлығашын танырсыңдар.

Толық

Кең жазира

  • 0
  • 0

Кең жазира, кербез далам, қымбаттым,
Мен төсінде іңгәладым, тіл қаттым.
Көгершіндей қалықтатып көгіңе,
Өміріме өшпес жалын, нұр жаптың.

Толық

Қарап көріңіз