Сөз соңы
- 0
- 0
Сен де бір кең даланың қыранысың,
Ұшары көк, қонатын тұрағы шың.
Қасиетті Қаратау қойнында өсіп,
Кеудеде толқындатқан Сыр ағысын.
Ұнатамын..
Ұнатамын мен аппақ дала таңын,Баурыңдағы мен де бір балапаның.
Бірде қатал естілсе әмірлі үнің,
Бірде шаштан сипайды алақаның.
Ұнатамын даланың ерке желін,
Беу, өмір, өзіңе ұқсас ерке ме едім.
От жырынды құй дағы жүрегіме,
Өзегімді жалын боп өрте менің.
Ұнатамын кең дала, қырларыңды,
Талай-талай тыңдағам сырлы әніңді.
Ұйып қалып сол әнге құштар көңіл,
Көріп ең ғой таңданып тұрғанымды.
Ұнатамын ойланып жатқаныңды,
Қырандар тынбай кезді жақпарыңды.
Өзіңе ұқсас бүкпесіз мынау көңіл,
Кеудеңнен бір күй болып ақтарылды...
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Ескерткіш түбіндегі ой
- 0
- 0
Келемін мен кенді алқапты аралап,
Кілем түстес құлпырады бар алап.
Керіледі кербез сұлу шыңдар да,
Паң кеудесін жатқандай бір ән орап.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
мен
норма -
Жанел
Кушты -
Карим
Супер -
Раяна
Жаттау киынго
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі