Төріне жүрегімнің ұя салған
- 0
- 0
Өрінде отырсам да Алматының,
Алыстағы езіңмен жалғас үнім.
Үніңнен үзіліп тұр толқынды күй,
Асатын сырластықтан бар ма шырын.
Ұнатамын..
Ұнатамын мен аппақ дала таңын,Баурыңдағы мен де бір балапаның.
Бірде қатал естілсе әмірлі үнің,
Бірде шаштан сипайды алақаның.
Ұнатамын даланың ерке желін,
Беу, өмір, өзіңе ұқсас ерке ме едім.
От жырынды құй дағы жүрегіме,
Өзегімді жалын боп өрте менің.
Ұнатамын кең дала, қырларыңды,
Талай-талай тыңдағам сырлы әніңді.
Ұйып қалып сол әнге құштар көңіл,
Көріп ең ғой таңданып тұрғанымды.
Ұнатамын ойланып жатқаныңды,
Қырандар тынбай кезді жақпарыңды.
Өзіңе ұқсас бүкпесіз мынау көңіл,
Кеудеңнен бір күй болып ақтарылды...
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Шынар
кандай -
Сезім
Өте күшті -
Диана
Өте қиын бірақ керемет -
қарақат
рахмет
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі