Тәжібайға
- 0
- 0
Жасымнан атым аян Жамбыл едім,
Сүрінбес қара сөзге даңғыл едім.
Сөйлесем сары түнге шалдықпайтын,
Қақырап қайран даусым қалды менің.
Жанғойлық болысы пысық келеді,
Мұрындары пұшық келеді.
Екі арадан ептеп жерінде,
Көздерін қысып келеді.
Көрдім тағы көктемді,
Жылы жүзді жетті жаз.
Жаңа үйімнің төріне
Шұғла шашып, жеріме —
Аружан
Өте керемет өлең екен