Өлең, жыр, ақындар

Көл басындағы ой

  • 22.08.2018
  • 0
  • 1
  • 3669
Жарық ай шың басында қиылып тұр,
Көл беті нұрланады
Құйылып нұр.
Басында Бурабайдың салдық құрып,
Қалғандай бар сұлулық жиылып бір.
Жанының нәзік қылын діріл қағып,
Тұрған кім сырлы көлдің сырын бағып.
Бурабай жағасында
Бурыл шашты
Бір ақын толқып отыр жырын жазып.
Өзінше ойға батқан жеке қалып...
(Бұл өмір әркімдерден өтері анық).
Бүктелген бұйра толқын сезіміңді
Билетпей,
Билік бермей,
Кетеді алып...
Тұрған соң тұнық көлден әзін көріп,
Оқжетпес кербезденді бойын керіп.
Шолп етіп құлап түскен бір түйір тас
Ақынның кетті кенет ойын бөліп.
Селк етті ол шым батқан тасқа қарап,
Бірақ та селт етпеді жатқан алап.
Жүрегін шымырлатты бір тәтті мұң,
Жанарын мөлдіреген жасқа орап.
Осылай елеңдеді,
Елеңдеді,
(Мүмкін бе мұндай жайдың еленбеуі?)
Сезімнің сексен қабат астарынан
Ашылып келе жатты өлең кені.
Халқының жарамаса керегіне,
Ой толғап,
Қалам ұстап керегі не?
Болса екен әр сезімнің салмағы ауыр
Бойлайтын көңілдердің тереңіне.



Пікірлер (1)

Көл

Керек

Пікір қалдырыңыз

Көңіл күйі

  • 0
  • 0

Шаршамас, сірә, бұл ақын,
Шаршатпай күңді қартамыс.
Мезгілі жоқ бір тынатын,
Өмірде мынау арпалыс.

Толық

Тырналар

  • 0
  • 0

Оралды тағы тырналар,
(Оралмақ солай жылда олар).
Ұқсайды кейде қайыққа
Бетімен көлдің сырғанар.

Толық

Ой ықтаған көңілде мұң қоюлап..

  • 0
  • 0

Ақын едім жұптасқан жұртыменен,
Mice тұтпас тірлікті сырсыз-желең.
Ой ықтаған көңілде
Мұң қоюлап,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар