Өлең, жыр, ақындар

Көл басындағы ой

  • 22.08.2018
  • 0
  • 1
  • 3665
Жарық ай шың басында қиылып тұр,
Көл беті нұрланады
Құйылып нұр.
Басында Бурабайдың салдық құрып,
Қалғандай бар сұлулық жиылып бір.
Жанының нәзік қылын діріл қағып,
Тұрған кім сырлы көлдің сырын бағып.
Бурабай жағасында
Бурыл шашты
Бір ақын толқып отыр жырын жазып.
Өзінше ойға батқан жеке қалып...
(Бұл өмір әркімдерден өтері анық).
Бүктелген бұйра толқын сезіміңді
Билетпей,
Билік бермей,
Кетеді алып...
Тұрған соң тұнық көлден әзін көріп,
Оқжетпес кербезденді бойын керіп.
Шолп етіп құлап түскен бір түйір тас
Ақынның кетті кенет ойын бөліп.
Селк етті ол шым батқан тасқа қарап,
Бірақ та селт етпеді жатқан алап.
Жүрегін шымырлатты бір тәтті мұң,
Жанарын мөлдіреген жасқа орап.
Осылай елеңдеді,
Елеңдеді,
(Мүмкін бе мұндай жайдың еленбеуі?)
Сезімнің сексен қабат астарынан
Ашылып келе жатты өлең кені.
Халқының жарамаса керегіне,
Ой толғап,
Қалам ұстап керегі не?
Болса екен әр сезімнің салмағы ауыр
Бойлайтын көңілдердің тереңіне.



Пікірлер (1)

Көл

Керек

Пікір қалдырыңыз

Қыран жеткен

  • 0
  • 0

Жетіпті биігіне қыран бүгін,
Көрсетер қыран солай қырандығын.
Туған жер мәпелеген түлек үшін
Ақын да ағыл-тегіл құяр жырын.

Толық

Ұнатамын..

  • 0
  • 0

Ұнатамын мен аппақ дала таңын,
Баурыңдағы мен де бір балапаның.
Бірде қатал естілсе әмірлі үнің,
Бірде шаштан сипайды алақаның.

Толық

Ақ боран

  • 0
  • 1

Гуілдейді ақ боран бұрқақтаған,
Әппақ, нәзік ұлпасын бүркеп маған.
Бара жатыр құйындар белдерді асып,
Торғын қарды үйіріп, ұнтақтаған.

Толық

Қарап көріңіз