Өлең, жыр, ақындар

Көл басындағы ой

  • 22.08.2018
  • 0
  • 1
  • 3619
Жарық ай шың басында қиылып тұр,
Көл беті нұрланады
Құйылып нұр.
Басында Бурабайдың салдық құрып,
Қалғандай бар сұлулық жиылып бір.
Жанының нәзік қылын діріл қағып,
Тұрған кім сырлы көлдің сырын бағып.
Бурабай жағасында
Бурыл шашты
Бір ақын толқып отыр жырын жазып.
Өзінше ойға батқан жеке қалып...
(Бұл өмір әркімдерден өтері анық).
Бүктелген бұйра толқын сезіміңді
Билетпей,
Билік бермей,
Кетеді алып...
Тұрған соң тұнық көлден әзін көріп,
Оқжетпес кербезденді бойын керіп.
Шолп етіп құлап түскен бір түйір тас
Ақынның кетті кенет ойын бөліп.
Селк етті ол шым батқан тасқа қарап,
Бірақ та селт етпеді жатқан алап.
Жүрегін шымырлатты бір тәтті мұң,
Жанарын мөлдіреген жасқа орап.
Осылай елеңдеді,
Елеңдеді,
(Мүмкін бе мұндай жайдың еленбеуі?)
Сезімнің сексен қабат астарынан
Ашылып келе жатты өлең кені.
Халқының жарамаса керегіне,
Ой толғап,
Қалам ұстап керегі не?
Болса екен әр сезімнің салмағы ауыр
Бойлайтын көңілдердің тереңіне.



Пікірлер (1)

Көл

Керек

Пікір қалдырыңыз

Түтін...

  • 0
  • 0

Түтін.
Көгілдір аспанды қаптаған,
Түтін, жалыны жанды аптаған.
Ұнаттым ошақтан ұшқан түтінді,

Толық

Бір уыс топырақ

  • 0
  • 0

Қаншама артық болса да
басқа қала,
Жетер ме өз туған жер,
тас қораңа.

Толық

Cарқырама қасында

  • 0
  • 0

Такаббар,
Талқы тауы көк тіреген!
Сол тауда қыран құстар кеп түлеген.
Еркесі сияқты еді,

Толық

Қарап көріңіз