Өлең, жыр, ақындар

Өзің едің

  • 22.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1572
Өзің едің өмірдегі бір теңім,
Әр кеудеге түней бермес жыр тегін.
Көңіл дымқыл,
Күн көзіне құрғатып,
Көз жасымды ақ бұлттарға сүртемін.
Сахарада соғып өтер құйын көп,
Қалдың неден шешілмейтін түйін боп
Өз орныңды өзгерте алмай өзгемен,
Кеттім білем мен өлеңге үйір боп.
Найзағайдың от қамшысы осқылап,
Арнасында тулап жатты тас бұлақ.
Діріл қағып көкірегімде ықтады,
Сезім атты ырғатылған жас құрақ.
Тірі жанға тіс жармадым сырды ашып,
Күн қабағы бірде бұлтты,
Бірде ашық.
Кетер ме едім өз отыма өртеніп,
Сергітпесе сезімімді жыр-ғашық!
Кей сәттері қорғасындай зіл басып,
Өз-өзіммен отырамын мұңдасып.
Таусар ма еді саған деген сырымды,
Бақшадағы бұлбұл біткен жырласып.
Өзің едің өмірдегі бір теңім,
Өр кеудеге түней бермес жыр тегін.
Көңіл дымқыл,
Күн көзіне құрғатып,
Көз жасымды ақ бұлттарға сүртемін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дұғай сәлем!

  • 0
  • 0

Дұғай сәлем айта бар елге менен,
Түсіп жатыр жолдарға өрнек өлең.
Өлеңімен әуре боп жүрген балаң,
Өрлемеген,

Толық

Бағараның батыры

  • 0
  • 0

Сен де бір кең даланың қыранысың,
Ұшары көк, қонатын тұрағы шың.
Қасиетті Қаратау қойнында өсіп,
Кеудеде толқындатқан Сыр ағысын.

Толық

«Тәңір көпір» жолдары

  • 0
  • 0

Жанама тас,
Жақпар шың таудың жолы,
Төнеді төбесінен зәулім көгі.
Шыңы бұлтқа оранып шығандаған,

Толық

Қарап көріңіз