Өлең, жыр, ақындар

Өзің едің

  • 22.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1693
Өзің едің өмірдегі бір теңім,
Әр кеудеге түней бермес жыр тегін.
Көңіл дымқыл,
Күн көзіне құрғатып,
Көз жасымды ақ бұлттарға сүртемін.
Сахарада соғып өтер құйын көп,
Қалдың неден шешілмейтін түйін боп
Өз орныңды өзгерте алмай өзгемен,
Кеттім білем мен өлеңге үйір боп.
Найзағайдың от қамшысы осқылап,
Арнасында тулап жатты тас бұлақ.
Діріл қағып көкірегімде ықтады,
Сезім атты ырғатылған жас құрақ.
Тірі жанға тіс жармадым сырды ашып,
Күн қабағы бірде бұлтты,
Бірде ашық.
Кетер ме едім өз отыма өртеніп,
Сергітпесе сезімімді жыр-ғашық!
Кей сәттері қорғасындай зіл басып,
Өз-өзіммен отырамын мұңдасып.
Таусар ма еді саған деген сырымды,
Бақшадағы бұлбұл біткен жырласып.
Өзің едің өмірдегі бір теңім,
Өр кеудеге түней бермес жыр тегін.
Көңіл дымқыл,
Күн көзіне құрғатып,
Көз жасымды ақ бұлттарға сүртемін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айнұр ән салғанда

  • 0
  • 0

Өмірдің босағасын жайдары аттап,
Қанатын айдын көлге жайған аппақ
Ұқсаған аққу құсқа бір қыз көрдім,
Тұратын ерініне ай қонақтап.

Толық

Жағалауда

  • 0
  • 0

Белгісіз теңіз кәні,
Бұлты кәні,
Тұтасып аспанға бу ұмтылады.
Тентек қой, теңіз жаны көнбес тегі,

Толық

Теңіз сыйы

  • 0
  • 0

Күрсінбейді, Балтық бүгін күледі,
Жырға толып шалқар теңіз жүрегі...
Жағажайда демалушы жұртшылық
Ертелі-кеш серуендеп жүреді.

Толық

Қарап көріңіз