Өлең, жыр, ақындар

Ауылды аңсағанда

  • 23.08.2018
  • 0
  • 0
  • 6398
Сағыныш мені өзіне тағы кетті алып,
Өлеңнен өзге дүние түгел шет қалып.
Ақ таңнан тұрып, аттанып кеткім келеді,
Сал самал жұтып,
Сағымды белді бетке алып.
Осы бір сәтте ақындық атты бақ дарып,
Шалқытып жатыр жанымнан жалын ақтарып.
Думанды ауыл, дидарың жатыр кеудемде
Тал бесіктегі таққан тұмардай сақталып.
Сергітіп ойды сен жақтан жылы жетті леп,
Сағынған шақта елжірейді екен ет жүрек.
Еске алдың ба екен ұшырған қарлығашыңды
"Есен-сау жүрсін, қайда да болса" деп тілеп.
Өзіңнің сыйың мендегі мынау бір өнер,
Шырайлы шағың жүрегіме жыр егер.
Сен жақта ерте еркелей ескен самалды
Аңсаған менің сағынышым деп біле бер.
Аңсағанменен арқамда жүрген жүк қайсы?
Өтелмей жатқан парыздай естен шықпайсың.
Шығыстан шуақ таратып атқан таңның да
Арайында арманым барын ұққайсың.
Сен жақтан келген құстар да қимай айтады ән,
Сапырылып жатыр сағыныш шабыт шайқаған.
Құба жондағы сапарға салған жолменен
Оралсам ба екен алтын ауылыма қайтадан?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зерде

  • 0
  • 1

Сағындырады табалдырығы таудай үй әлі,
Гүл жарған кезі қыр мінез қыздың қиялы.
Кісі танитын ғұламалардың сондағы,
Сөздері қандай, өздері қандай зиялы.

Толық

Талапкерге

  • 0
  • 1

Арманыңда, жаныңда жалын ән бар,
Жас талапкер, сөзіме көңіл аудар.
Бұрынғыдай күтпейді мектеп сені,
Бұрынғыдай соғылмас қоңыраулар.

Толық

V бөлім

  • 0
  • 0

Жасанып жылжығанда заман — көштер,
Жасаған, менің екі баламды ескер.
Жалғанда арманда боп опынбасқа,
Асыл жар, алтын орда, адал дос бер!

Толық

Қарап көріңіз