Тырналар

(Баллада)
I
Оралды тағы тырналар,
(Оралмақ солай жылда олар).
Ұқсайды кейде қайыққа
Бетімен көлдің сырғанар.
Оралды тағы тырналар,
Жаныңды әні мұңға орар.
Мекенін,
Биік тауларын
Келеді аңсап жылда олар.
Оралды тағы тырналар,
Жүректе саз көп жырланар.
Жанымыз жақын достарға
Айтылар керім сыр да бар.
Елемей жауын,
Боранды,
Жыл құсы тегіс оралды.
Оралмай қалды бір тырна,
Аңсайды дала сол әнді...
ІІ
Тауысып тағдыр тағатын,
Төнді ме оған қара түн.
Қайырып әлде кетті ме
Қаһарлы дауыл қанатын?
Кім ұғар дертін басқаның,
Келмесе сезбес басқа мұң.
Қияғын жалын шалды ма,
Найзағай ойнап қас қағым.
Жете алмай мөлдір бұлаққа,
Қалды ма құба қыратта.
Байғұстың үні, әйтеуір,
Жетпей-ақ қойды құлаққа.
Қосылмай сол құс қатарға,
Шөлдеген болар жапанда.
Қанатын оның қақтырмас,
Тағдыры сонша қатал ма?
Қалдырған оны қиырға,
Шынымен, тағдыр киын ба.
Әйтеуір сол құс тыраулап,
Тұрғандай менің миымда.
ІІІ
Жанары мұңлы мөлдіреп,
Бұлқынды білем сол жүрек.
Аспанға тұнық қарады,
Талпынбақ болып соңғы рет.
Айнала тегіс мұнартып,
Таң атқан болар құлан тұқ...
Тандағы мөлдір шықтарға,
Қараған болар құмартып.
Ауаны жұтып бал-тұнық,
Денесі қызған сәл суып.
Есін бір жиған шақтарда
Ұшқан да болар талпынып.
Ұшқанын бірақ көрді кім,
Шақты ма түзге ол мұңын,
Еледі ме екен ай мен күн
Кішкентай құстың ерлігін.
IV
Тағдырын жалғыз тырнаның,
Аялап менің тұр жаным.
Келуін күтіп жатқандай
Көлдерім,
Байтақ қырларым.
Тырнаның мұңы сондай-ды,
Толғандым талай ол жайлы.
Жыл құсы қайта келгенде
Сол құстың орны толмайды.
Япыр-ай,
Қалай толтырам,
Қорқады көңілім олқыдан.
Оралмай қалған тырнаның
Өмірі өлмес болсын ән.
Борайтын дауыл жол артын,
Қиын да қиын болар сын.
Сапарлап кеткен құстарым
Қалай да түгел оралсын!
Қара бұлт басып ел көгін,
Алғанда ауыр жер демін,
Оралмай қалды-ау,
Қайтейін,
Бауырым,
Қайран ерлерім!
Жалғасып қайта жол арна,
Солардың орны толар ма?!
Адасып қалған бір тырнам
Қолыма қайта қонар ма?!
Осыны ойлап кеткенде
Сабыр мен тағат жоқ менде.
Үмітпен ылғи қараймын,
Сағынып жеткен көктемге.
V
Салтанат,
Думан әр шағы,
Базары жаздың тарқады.
Сарғайтты дала гүлдерін,
Шуақты күздің сары таңы.
Қуарған шөптер қыраулап,
Үстінен жатты шық аунап.
Аспанның жүзін көрсетпей,
Тырналар қайтты тыраулап.
Оралмай қалған тырнаның
Өгейсіп орнын тұр жаным.
Өгейсіп соны жатқандай
Көлдерім,
Байтақ қырларым.
Тырналар,
Қайтқан тырналар,
Ойыма — арқау,
Жырға — нәр.
Оралмай қалған мұңдықтан
Келіндер алып бір хабар.
Көрсеңдер сәлем айтыңдар,
Көрсеңдер сәлем айтыңдар.
Көктемде сол тырнаны
Қалдырмай ала қайтыңдар!

---