Өлең, жыр, ақындар

Серік Томановқа

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1282
Мұқаңдар жоқ Абайлардың соңында
Кеткен мәңгі қаламымен қолында.
Тағдыр бақтың бұйыртпады бірін де
Сені де, Аға, көре алмадым тіріңде.
Көре алмадым шабыттанған кезіңді
Ақ параққа ақтарылған сезімді.
Мен білмедім, сені мұңның құшқанын
Тіршіліктің тарықтырған тұстарын.
Мен білмедім, алдамшы үміт малданып
Сенің оған күн кешкенің жалданып.
Бәлкім, солай бақытың да кешігіп
Сен асығып жаптың өмір есігін.
Өкпелемей бес күн жалған фәниге
Бірді әкетіп, бірді әкелер әр үйге.
Сен жырың оқылғанда ұйып таң
Түн жымияр өр күлкімен миықтан.
Сен кеткенмен дүние өзгермеді
Қала, дала, жұрт аман – өз көргенің.
Ақындар жүр алысып сезімменен
Ал, арулар жоқты аңсап көз ілмеген.
Тірісінде мұңдарды өріп кілең
«Тағдырынан алданған дерсіз бір мен».
Өлеңіңді көзіңдей көріп жүрем,
Кешір, аға, өмірді сенсіз күлген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Поэзия тәңірің бас иетін

  • 0
  • 1

Поэзия тәңірің бас иетін,
Шабыт шалқар тым ерте қиылыпты.
Қу жалғанға сыймаған қасиеттім,
Бір бұрышы Кеңсайдың бұйырыпты.

Толық

Сені іздеймін

  • 0
  • 0

Жадырамас жанымда жүр жалқы ән,
Күлкілерге тығылады зілдей мін.
Ауыр ойдан ажырамай талпынам,
Ақ таңдағы арман қайда? Білмеймін.

Толық

Елім бар ғой, егілсем, емізетін

  • 0
  • 0

Елім бар ғой, егілсем, емізетін,
Жерім бар ғой, жеңілсем жеңгізетін.
Тіпті Алматы аспаны бар пендеге,
Мөлдірліктің моншағын тең үзетін.

Толық

Қарап көріңіз