Өлең, жыр, ақындар

Серік Томановқа

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1317
Мұқаңдар жоқ Абайлардың соңында
Кеткен мәңгі қаламымен қолында.
Тағдыр бақтың бұйыртпады бірін де
Сені де, Аға, көре алмадым тіріңде.
Көре алмадым шабыттанған кезіңді
Ақ параққа ақтарылған сезімді.
Мен білмедім, сені мұңның құшқанын
Тіршіліктің тарықтырған тұстарын.
Мен білмедім, алдамшы үміт малданып
Сенің оған күн кешкенің жалданып.
Бәлкім, солай бақытың да кешігіп
Сен асығып жаптың өмір есігін.
Өкпелемей бес күн жалған фәниге
Бірді әкетіп, бірді әкелер әр үйге.
Сен жырың оқылғанда ұйып таң
Түн жымияр өр күлкімен миықтан.
Сен кеткенмен дүние өзгермеді
Қала, дала, жұрт аман – өз көргенің.
Ақындар жүр алысып сезімменен
Ал, арулар жоқты аңсап көз ілмеген.
Тірісінде мұңдарды өріп кілең
«Тағдырынан алданған дерсіз бір мен».
Өлеңіңді көзіңдей көріп жүрем,
Кешір, аға, өмірді сенсіз күлген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сүйгім келген

  • 0
  • 0

Шағынатын шық таппай жүремін мен
Арманым мен үмітім бір күнде өлген.
О, тәңірім, періште жүрегіммен
Сенгім келген, сонан соң сүйгім келген.

Толық

Біздің қала

  • 0
  • 0

Табиғаттың көрінбей тамашасы,
Қоңыр күнді кетірер сыр бүгіп пе?
Қала күлді, көбейіп жаңашасы,
Бір бойжеткен тығылып бір жігітке.

Толық

Жаныңдағы жарылысқа қарамас

  • 0
  • 0

Жаныңдағы жарылысқа қарамас,
Жайнаң қаққан жақсы қызбын сырт елге.
Өмір осы бағы, соры аралас
Анар ханум, маңайыңнан мұң терме.

Толық

Қарап көріңіз