Өлең, жыр, ақындар

Жеңеше

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2757
Жеңешетай, шыным, сырым,
Бірің балсың, бірің шырын.
Отырсайшы жаныма кеп,
Қайнайды ғой ірімшігің.
Махаббатты өртеп өткен,
Жыршы едің ғой ертек еткен.
Сағындым мол мейіріңді,
Ана болып еркелеткен.
Бірде балап құрдасыңа,
Бірде ұқсатып сырласына,
Көтеруші ең оны дағы,
Әзіл айтсам мүдде асыра.
Салқын самал майда лебің,
Жаз бейнелі жаңдары едің.
Уылжыған уыз сындар,
Сол жеңешем қайда менің,
Сен ойлайсың аға қамын,
Болмаса деп балада мін.
Күйбеңменен жүрсің неге,
Көп еді ғой қалағаның.
Бірің жазсың, бірің көктем,
Қайран дәурен дүрілдеткен,
Сенің әсем әнің еді-ау
Айна көлді дірілдеткен,
Қайратты едің, қажырлы едің,
Алысқанда жәбірледің.
Жеңешетай, сағындым ғой,
Қайда сол бір әзілдерің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алаң – теңіз, адам – толқын

  • 0
  • 0

Қызыл алаң!
Тас көше түзу кеткен,
Қызыл нұр қыз жүзінде сызылды еппен
Жұлдызы Кремльдің жарқыраса,

Толық

Еске алу

  • 0
  • 0

Еске алсам сол бір кезді жан сезімім тулайды,
Дірілдеген көл жағасы, бұлбұл үні, түнді айлы.
Кірпігіме жас үйіріліп, мұңаямын түсім бе ол,
Қанша алға өтсем-дағы сол күн қайта тумайды

Толық

Яссауи мазарындағы ой

  • 0
  • 0

Зар заман төгіп көзден бұршақтарын,
Кеудемде шағып кетті жыр шақпағын.
Тас қабырға, зәулім үй, бабам жайлы
Ақынға айтшы нендей сыр сақтадың.

Толық

Қарап көріңіз