Жеңеше-ай
Күрпілдейді ерте-кеш қара саба,
Сабасыз қазақ үйі жараса ма.
Саба пісіп жеңешем ойға кетіп,
Қозғайды, көне сырды оңашада.
О дариға, жарын күткен жас келін,
Ол кезде сен гүлдей нәзік,жас та едің.
Түнгі аспанда жұлдыз күліп, ай туса,
Көз алдыма келер сенің қас-көзің.
Қайным, қайным, есіңде ме жеңешең?
Жүдеуші едің құрт, майымды жемесең.
Жақсы үмітті жоғалтқандай болушы ем,
Күніне бір «жеңешетай» демесең.
Қырдан көрдік көп егін...
Көзбен шолып келемін
Көк теңіздей көлбеген
Көз жеткісіз көлемін.
«Келініңді түсіруге әзірлен,
Үйленемін»,-дей алмаймын қазір мен.
Қандай жақсы,қандай жақсы бойдақтық,
Көрген қызды қағытатын әзілмен.
Шаялап қалған борсықтай болып,
Домалап қалған торсықтай болып,
Тарақандары безіп жүреді,
Үйінің ішін кезіп жүреді.
- Уинстон Черчилль
- Артур Шопенгауэр
- Гераклит
- Антон Чехов
- Лев Толстой