Өлең, жыр, ақындар

Жамбыл ата жерінде

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1452
Жеріңе келіп тұрмын, Жамбыл ата,
Кеудемнен кербез көлге ән құлата.
Жасынды бер деп, сірә, тілемеймін,
Ақжолтай батаңды бер, даңғыл ата.
Сырым бар қырмызы гүл далам жапқан,
Арманым бар алдымда алаңдатқан.
Жалыным бар сөнбейтін жүрегімде,
Тұрса да күні-түні борандап маң.
Жырым бар балаусалау қатаймаған,
Отықпаған соны да, отаймаған.
Жүрісімде жоқ әлі тұлпар шабыс,
Тұяғынан шаң бүркіп атойлаған.
Жайым бар асқақ сөйлеп шалқымаған,
Көңіл қырын кей-кейде қалқып алам.
Бар болғаны қазақтың өз қызымын,
Қалыптасқан қашанғы қалпы маған.
Кеудемде дамылдатам дала көркін,
Дала боп тынысымды алам еркін.
Жарыл – дағы ағыңнан батаңды бер,
Шырағың дейтін болсаң жана берсін,
Өлең, сенің тербелем құшағыңда,
Бойымды алдырмай-ақ күш – ағынға.
Арман жоқ, ақын ата, егер де мен,
Қалғып кетсем жақсы жыр құшағында.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Немере

  • 0
  • 0

Дүниеге келді тұңғыш немерең,
Сен өзіңді бұрын жас деп сенер ең.
Алыс сапар жүріп қайтсаң жеңгейге,
Өзің дағы бір бала боп келер ең.

Толық

Бүркітті шыңы

  • 0
  • 0

Қарт Жоңғардың бір шыңы бар — Бүркітті,
Сұсымен ол талайларды үркітті.
Бұлт үйіріліп кетпепті ұдай басынан,
Тас түнеріп жасын жерге бүркіпті.

Толық

Арман

  • 0
  • 0

Табиғат жайған кілемін,
Жағасына Іленің.
Қала бар сонда Құлжа атты,
Тербейтін адам жүрегін.

Толық

Қарап көріңіз