Өлең, жыр, ақындар

Мырзашөл гүлі

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2764
Сыйладың маған, жұртым, дала гүлін,
Өзіңнен тасқын шабыт алады үнім.
Кешегі құлазыған Мырзашөл бұл,
Кетіпті гүлге айналып дала бүгін.
Мен қарап келбетіңе сұқтанамын.
Сырыңды бұрын қалай ұқпағанмын.
Өкініш болар еді-ау ақын үшін,
Өзіңе бет алып бір шықпағаным.
Мен тұрмын сол даланды кешіп бүгін,
Мені мына күтумен кешікті күн.
Өзі де гүлге айналып отыр халқым,
Ен далада жүрсе егер көшіп бұрын.
О, ағайын ісіңе сүйсінемін,
Әлде бір жаның дауыл күйші ме едің.
Отырып қалсам егер сыртқа шықпай,
Шақырдың мені ұдайы, жүршіледің.
Әлде бір жаралып па ең күш ағыннан,
Кете алмаймын сытылып құшағыңнан.
Жүруші едім құлазып, көңіл алаң,
Сағынышың екен ғой құса қылған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үнсіз ылғи қарайлап

  • 0
  • 0

Айнадай беті жалтырап,
Алысып ойнап айменен.
Жапырақ жүр қалтырап,
Толқында жүзіп жайменен.

Толық

Әнге қосып..

  • 0
  • 1

Сағынармын, әнге дағы қосармын,
Сағыныштың бал шарбатын тосар күн.
Сағыныштан қайран төзім талықсыр,
Төзім деген —

Толық

Қайда, құрбым, сол бір тәтті күндерің

  • 0
  • 0

Көктем екен жас қайындар бүр ашқан,
Жасын төкпей,
Жадыраған сұр аспан.
Қырда қызыл қызғалдақтар ашылып,

Толық

Қарап көріңіз