Өлең, жыр, ақындар

Бір шыбық

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1425
Еске еріксіз түсіретін түз гүлін,
Албырт едік елеңдеген біз бұрын.
Зымыраған уақыт па әлде белгісіз,
Сол күндердің тыныштығын бұзды кім.
Қайран сол бір балдан шырын балалық,
Саумал қымыз кеткен бойға таралып.
Ескерусіз сол күндерді еске алып,
Мен отырмын ой тұманға оранып.
Кетірмеші сол ойымның тынышын,
(Бұл өмірді қызықтаймын кім үшін).
Әлде анау атпаған таң, нұр үшін,
Әлде осынау толғағы көп жыр үшін.
Көріп өскен шілдесін де боранын,
Қарлығашы мен бе екенмін даланың.
Далаға ұсап буырқанып, жадырап,
Далаға ұсап тынысымды аламын.
Далаға ұсап жадырап бір үн қатам,
Гүл бақтарға сол үнімді тыңдатам.
Туған жердің ойнақ салып төсінде,
Бір жүрекке таң боп атып жүр ботаң.
Далаға ұқсас тынымы жоқ тіршілік,
Жасыл ойнап, қара бұлты күрсініп.
Сол даланың жартасында ырғалып,
Майысады көлге төніп бір шыбық.
Жартастағы жалғыз өрім бір шыбық,
Қалмаса екен жапырағы қыршылып.
Өз даласы алақанда аялап,
Өз даласы қойды – ау соны жыршы ғып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңілге біз қонақпыз

  • 0
  • 0

Бұл өмірге түстенген,
Жолаушымыз бәріміз.
Асты бірдей ішкенмен,
Бірдей емес арымыз

Толық

Қиял шындығы

  • 0
  • 2

Естігенде аспан жайлы ертегі,
Қиял теңіз бір шайқалып қалатын.
Жүрегімді қуанышты үн шертеді,
Арман, арман, қақты биік қанатын.

Толық

Толқып отыр, жыр-жаным

  • 0
  • 0

Жастық шақтың бірге шерткен сырларын,
Қатар өскен түлегі едік, Құлжаның.
Хабар естіп өзің жайлы қайғылы,
Марфуға Айтқожина

Толық

Қарап көріңіз