Өлең, жыр, ақындар

Бір шыбық

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1303
Еске еріксіз түсіретін түз гүлін,
Албырт едік елеңдеген біз бұрын.
Зымыраған уақыт па әлде белгісіз,
Сол күндердің тыныштығын бұзды кім.
Қайран сол бір балдан шырын балалық,
Саумал қымыз кеткен бойға таралып.
Ескерусіз сол күндерді еске алып,
Мен отырмын ой тұманға оранып.
Кетірмеші сол ойымның тынышын,
(Бұл өмірді қызықтаймын кім үшін).
Әлде анау атпаған таң, нұр үшін,
Әлде осынау толғағы көп жыр үшін.
Көріп өскен шілдесін де боранын,
Қарлығашы мен бе екенмін даланың.
Далаға ұсап буырқанып, жадырап,
Далаға ұсап тынысымды аламын.
Далаға ұсап жадырап бір үн қатам,
Гүл бақтарға сол үнімді тыңдатам.
Туған жердің ойнақ салып төсінде,
Бір жүрекке таң боп атып жүр ботаң.
Далаға ұқсас тынымы жоқ тіршілік,
Жасыл ойнап, қара бұлты күрсініп.
Сол даланың жартасында ырғалып,
Майысады көлге төніп бір шыбық.
Жартастағы жалғыз өрім бір шыбық,
Қалмаса екен жапырағы қыршылып.
Өз даласы алақанда аялап,
Өз даласы қойды – ау соны жыршы ғып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақ Еділ, арманым ең

  • 0
  • 0

Мен болдым Ульяновск қаласында
Мен болдым Ульяновск қаласында,
Өр тұрған
Өмірдің сан таласында.

Толық

Біз екеуміз

  • 0
  • 0

Отты көздің жанарынан аумаған,
Егіз қайың сияқты едік екеуміз.
Ақжал толқын сияқтанып аунаған,
Жетелесіп бірге өскен екенбіз.

Толық

Сыбдырлайды құрақтар

  • 0
  • 0

Көктем-ару, таң сәріден
жұпар иісін шашқанда,
Көңіл құс боп ұшты алысқа
тереземді ашқанда.

Толық

Қарап көріңіз