Өлең, жыр, ақындар

Қарагер

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1978
Қамшылай жөнелгенде Қарагерді,
Бұрқ етіп артында шаң қала берді.
Қарагер қанат бітіп бұлдырайды,
Жолдағы тамсандырып тана көлді.
Тыпыршып жер тарпыған жаңа ғана,
Ойқастап қарагер мен қара бала,
Тізгінді тежеп қалып жөнелгенде,
Құйылды құстай самғап бара-бара.
Жүрек те дамылы жоқ дүрсіл қақты,
Далаңыз нәзік ару бір сымбатты.
Тұяқтың дүбіріне тасырлаған,
Жартас тұрғай, жаңғырып шың тіл қатты.
Желпіді майда қоңыр тау самалы,
Тұяқтан нөсер сезім жауса–дағы.
Қара ұлдың Қарагердей қайсарлығын
Бұлаң біткен жыр етіп тауыса алмады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағындым ғой...

  • 0
  • 0

Сағындым, бала кезді ойнақтаған,
Бала боп ойнапты атам, ойнапты анам.
Шіркін-ай, жақсы екен ғой балалық шақ,
Уайым, ешнәрсені ойлатпаған.

Толық

Өзен

  • 0
  • 0

Ертемен өзен бойын жағаладым,
Өрекпіп ұн қатады маған ағын.
Сүйсіндім ерлігіне толқындардың
Дарияның соғып жатқан жағалауын.

Толық

Қонақ келді

  • 0
  • 0

Қонақ келді, атын ұста,
Төрге шақыр, жан аға,
Қарама оған ақсақал ма,
Әлде жап-жас бала ма.

Толық

Қарап көріңіз