Өлең, жыр, ақындар

Қарагер

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2017
Қамшылай жөнелгенде Қарагерді,
Бұрқ етіп артында шаң қала берді.
Қарагер қанат бітіп бұлдырайды,
Жолдағы тамсандырып тана көлді.
Тыпыршып жер тарпыған жаңа ғана,
Ойқастап қарагер мен қара бала,
Тізгінді тежеп қалып жөнелгенде,
Құйылды құстай самғап бара-бара.
Жүрек те дамылы жоқ дүрсіл қақты,
Далаңыз нәзік ару бір сымбатты.
Тұяқтың дүбіріне тасырлаған,
Жартас тұрғай, жаңғырып шың тіл қатты.
Желпіді майда қоңыр тау самалы,
Тұяқтан нөсер сезім жауса–дағы.
Қара ұлдың Қарагердей қайсарлығын
Бұлаң біткен жыр етіп тауыса алмады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бүркіттім, менің

  • 0
  • 0

Көрікті тауым, Бүркіттім,
Көзімнен бұлбұл ұшырған.
Өзіңнен өнген бүршікпін,
Өмірге сый ғып ұсынған.

Толық

Бекініс

  • 0
  • 0

Құйылған құзар шыңнан құлап еркін,
Құйғытқан құба жонда құлагерсің!..
Жазықта жазым болса өкінішті,
Құласа, шын биіктен құлап өлсін, —

Толық

Шыңынан Бүркіттінің қарап едім

  • 0
  • 0

Байқатпай бір көргенге сындарлы ісін,
Тапжылмай,
Көрсетсе де жылдар күшін,
Үйіріп сұлулықты бір өзіне,

Толық

Қарап көріңіз