Өлең, жыр, ақындар

Қарагер

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1985
Қамшылай жөнелгенде Қарагерді,
Бұрқ етіп артында шаң қала берді.
Қарагер қанат бітіп бұлдырайды,
Жолдағы тамсандырып тана көлді.
Тыпыршып жер тарпыған жаңа ғана,
Ойқастап қарагер мен қара бала,
Тізгінді тежеп қалып жөнелгенде,
Құйылды құстай самғап бара-бара.
Жүрек те дамылы жоқ дүрсіл қақты,
Далаңыз нәзік ару бір сымбатты.
Тұяқтың дүбіріне тасырлаған,
Жартас тұрғай, жаңғырып шың тіл қатты.
Желпіді майда қоңыр тау самалы,
Тұяқтан нөсер сезім жауса–дағы.
Қара ұлдың Қарагердей қайсарлығын
Бұлаң біткен жыр етіп тауыса алмады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Толқып отыр, жыр-жаным

  • 0
  • 0

Жастық шақтың бірге шерткен сырларын,
Қатар өскен түлегі едік, Құлжаның.
Хабар естіп өзің жайлы қайғылы,
Марфуға Айтқожина

Толық

Қыран жеткен

  • 0
  • 0

Жетіпті биігіне қыран бүгін,
Көрсетер қыран солай қырандығын.
Туған жер мәпелеген түлек үшін
Ақын да ағыл-тегіл құяр жырын.

Толық

Көз жасы

  • 0
  • 0

Көзден тамшы домалайды бұршақ па,
Көңілге мұң оралады бұл шақта,
Болады екен бір жетіссіз әркімде,
Ауызбенен құс тістеген болсақ та.

Толық

Қарап көріңіз