Өлең, жыр, ақындар

Қарагер

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1963
Қамшылай жөнелгенде Қарагерді,
Бұрқ етіп артында шаң қала берді.
Қарагер қанат бітіп бұлдырайды,
Жолдағы тамсандырып тана көлді.
Тыпыршып жер тарпыған жаңа ғана,
Ойқастап қарагер мен қара бала,
Тізгінді тежеп қалып жөнелгенде,
Құйылды құстай самғап бара-бара.
Жүрек те дамылы жоқ дүрсіл қақты,
Далаңыз нәзік ару бір сымбатты.
Тұяқтың дүбіріне тасырлаған,
Жартас тұрғай, жаңғырып шың тіл қатты.
Желпіді майда қоңыр тау самалы,
Тұяқтан нөсер сезім жауса–дағы.
Қара ұлдың Қарагердей қайсарлығын
Бұлаң біткен жыр етіп тауыса алмады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұлпар

  • 0
  • 0

Көңілім, табалмасам қалауыңды,
Азайтпа, өршіт кайта алауыңды.
Тұлпар өлең тұяқтан от шашар ма ең,
Жүрмін бе келтіре алмай жарауыңды.

Толық

Прикамье

  • 0
  • 0

Прикамье көнелердің көзіндей,
Көреді ол бар ұлтты да өзіндей.
Көпті кешкен абзал жаны алаңдап,
Ақ таңды да атырады көз ілмей...

Толық

Ақ қайыңдар

  • 0
  • 0

Ақ қайыңдар алқаптарды алқымдап,
Кешкі арай жатыр шынды алтындап.
Самал желмен желпінеді тау тұтас,
Бой жазып бір таза ауада салқындап.

Толық

Қарап көріңіз