Өлең, жыр, ақындар

Қарагер

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2010
Қамшылай жөнелгенде Қарагерді,
Бұрқ етіп артында шаң қала берді.
Қарагер қанат бітіп бұлдырайды,
Жолдағы тамсандырып тана көлді.
Тыпыршып жер тарпыған жаңа ғана,
Ойқастап қарагер мен қара бала,
Тізгінді тежеп қалып жөнелгенде,
Құйылды құстай самғап бара-бара.
Жүрек те дамылы жоқ дүрсіл қақты,
Далаңыз нәзік ару бір сымбатты.
Тұяқтың дүбіріне тасырлаған,
Жартас тұрғай, жаңғырып шың тіл қатты.
Желпіді майда қоңыр тау самалы,
Тұяқтан нөсер сезім жауса–дағы.
Қара ұлдың Қарагердей қайсарлығын
Бұлаң біткен жыр етіп тауыса алмады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түркістан

  • 0
  • 0

Толассыз күндер өтеді кіл,
Өтеді айлар, өтеді жыл.
Қаратаудан асырып көшіп,
Үдере көшкен Бабалардың —

Толық

Жеңеше-ай

  • 0
  • 0

Күрпілдейді ерте-кеш қара саба,
Сабасыз қазақ үйі жараса ма.
Саба пісіп жеңешем ойға кетіп,
Қозғайды, көне сырды оңашада.

Толық

Қаптың тауы қасында немесе аспан тауы аясында

  • 0
  • 0

Ақ шатыры аспандап,
Аспан тіреп,
Аспанның аясында жатқан шіреп
Қап тауының қасында қарап тұрмын,

Толық

Қарап көріңіз