Өлең, жыр, ақындар

Есіңе ал

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2422
Есіңе ал, мұңайған сол шақтарыңды,
Есіңе ал тұнып қалған бақта гүлді.
Еріксіз әсем кеткен есіл күн–ай,
Шағайын әкел бермен шақпағыңды.
Жылдар–ай, өтсең–дағы ойнақтатып,
Қалқисың ғой таңдайда қаймақ татып.
Мана тұрған жарық ай төбедегі,
Кетті ол да тұңғиыққа жайлап батып.
Қырлар–ай, көсілдірген сәйгүлікті,
Салдырған ба шын асау жай құрықты.
Бұлқынған асаудайын қайран көңіл,
Бұл күнде әр нәрседен шайлығыпты.
Сан рет тарқатылдым, ширатылдым,
Сан рет шайқалдым да сырға тұндым.
Дауылыңнан екпінді, еңселеткен,
Тебірендім, теңселдім, ырғатылдым.
Көк жиек шалғайы көз бұлдыратқан,
Қайда әлгі күміс күлкі сыңғыр қаққан.
Келе жатыр көп күткен арманымдай,
Қағып тастап қабағын мөлдір ақ таң.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жарқыра менің жұлдызым

  • 0
  • 0

Жарқыра, менің жұлдызым,
Жұлдызсыз мақпал түн — түнек.
Шақырып шалғай, жүршілеп,
Құстары ұшып дүркіреп,

Толық

Айбының бар

  • 0
  • 0

Дұшпаның жасқанардай.
Ақылың бар
Жұртыңды басқарардай.
Көңілің бар

Толық

Күндер, күндер!

  • 0
  • 0

Күндер-ай бірін-бірі қуалаған,
Сол күннің әр мезгілі куә маған.
Өтсейші бір минуты тыныш қана,
Неліктен арманшыл боп туады адам.

Толық

Қарап көріңіз