Өлең, жыр, ақындар

Жалғыз тамшымын

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1743
Қара бұлттан тамған жалғыз тамшымын,
Өлең нем, мен оған бір жалшымын.
Керек жанға самал желдей жұмсақтық,
Керегі жоқ, осып түсер қамшының.
Кейде мен бір майда тұнық толқынмын,
Шертеді екен толқын күлкі, толқын мұң.
Жәй қарасаң шымырлаған тұнық су,
Әркім тілін ұға бермес толқынның.
Кейде уақыт жылжымайды шабан-ақ,
Кейде жылдам өте шығар сабалап.
Кейде өз ойың отырады өзіңді
Дұшпаныңнан әрмен мықтап табалап.
Көңіл кейде жыртық үйдей тамшылап,
Жігерімді алам сонда қамшылап.
Қамшы жанды сипамайды, осады,
Жас шықса да, үн шығармай қал шыдап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ән еді ғой ұмытқан

  • 0
  • 0

Маңай жым-жырт кешкілік,
Бұлттар — кеме көктегі.
Жатты бір ән естіліп,
Қоңыр үйден шеттегі.

Толық

Перьм перизаты

  • 0
  • 0

Жері көркем,
Жаны өртең Перьмнің,
Жанарға ыстық,
Әрі маңғаз көріндің.

Толық

Көрдім мен

  • 0
  • 0

Көрдім мен, қара көздің от шашқанын,
Құлатқанын кеудеме отты аспанын.
Көрдім міне, жарқылдаған асыл кездік,
Жерде жатып қарайып тот басқанын.

Толық

Қарап көріңіз