Өлең, жыр, ақындар

Жалғыз тамшымын

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1869
Қара бұлттан тамған жалғыз тамшымын,
Өлең нем, мен оған бір жалшымын.
Керек жанға самал желдей жұмсақтық,
Керегі жоқ, осып түсер қамшының.
Кейде мен бір майда тұнық толқынмын,
Шертеді екен толқын күлкі, толқын мұң.
Жәй қарасаң шымырлаған тұнық су,
Әркім тілін ұға бермес толқынның.
Кейде уақыт жылжымайды шабан-ақ,
Кейде жылдам өте шығар сабалап.
Кейде өз ойың отырады өзіңді
Дұшпаныңнан әрмен мықтап табалап.
Көңіл кейде жыртық үйдей тамшылап,
Жігерімді алам сонда қамшылап.
Қамшы жанды сипамайды, осады,
Жас шықса да, үн шығармай қал шыдап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жағалаудағы ескерткіш

  • 0
  • 0

Жалғастырып кеттік біз саяхатты
Жанымыз жағалаудан сая тапты.
Еңселі ескерткіш тұр асқақ қарап,
Кескіні ойлы өрі парасатты,

Толық

Самырсындар

  • 0
  • 0

О, тәкәппар тәңір шындар,
Сал қарағай, самырсындар.
Алатаудың ұшып келген
Қарлығашын танырсыңдар.

Толық

Сырлы дүние

  • 0
  • 0

Мынау кеудем қашаннан да армандардың тұрағы,
Айна көлдің жанарлары мөлт-мөлт етіп тұнады.
Тынымы жоқ толқиды кеп аққу үміт ілгері,
Жалынға орап жастығымның зулайды алға күндері.

Толық

Қарап көріңіз