Өлең, жыр, ақындар

Жалғыз тамшымын

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1792
Қара бұлттан тамған жалғыз тамшымын,
Өлең нем, мен оған бір жалшымын.
Керек жанға самал желдей жұмсақтық,
Керегі жоқ, осып түсер қамшының.
Кейде мен бір майда тұнық толқынмын,
Шертеді екен толқын күлкі, толқын мұң.
Жәй қарасаң шымырлаған тұнық су,
Әркім тілін ұға бермес толқынның.
Кейде уақыт жылжымайды шабан-ақ,
Кейде жылдам өте шығар сабалап.
Кейде өз ойың отырады өзіңді
Дұшпаныңнан әрмен мықтап табалап.
Көңіл кейде жыртық үйдей тамшылап,
Жігерімді алам сонда қамшылап.
Қамшы жанды сипамайды, осады,
Жас шықса да, үн шығармай қал шыдап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Наз

  • 0
  • 0

Арманға құлшындырар сенім деген,
Жоқ, сірә, бөтендігің сенің менен.
Сәттілік көрген сайын қадамыңнан
Сергимін,

Толық

Тау аңғары

  • 0
  • 0

Сан жолдың тоғыстырған тарауларын,
Көріп пе едің құзар шың,
Тау аңғарын.
Нұрланады өзіне жинап алып,

Толық

Қанатында жылдардың

  • 0
  • 0

Жастығым, сені армансыз құшып келем,
Жан өртең, жалыныңа ысып денем.
Жыр орап жүрегіме
Жылдам аққан,

Толық

Қарап көріңіз