Өлең, жыр, ақындар

Ауылым

  • 07.09.2018
  • 0
  • 0
  • 5206
Ауыл үсті көк бұтақтаған,
Әрі таныс, әрі ыстық жақ маған.
Бейне бір мейірімді анаға ұқсас,
Маңдайынан баласын бір қақпаған.
Ауылым жатыр ұқсап ертегіге,
Кетеді ақын жанын елтеді де.
Бүгінді жыр етеді таусылмайтын,
Тілесең тарихтан сыр шертеді де.
Құмартып биігінен күн қарайды,
Ескен же л мөлдір көлді бұралайды.
Осында ғой тірліктің думан-тойы,
Жер жаннаты дер едім бұл маңайды.
Туған жер, артықсың ғой күллі асылдан,
Сен ғана мерейімді күнде асырған.
Еркелесе өз арқам, өзге емес,
Бір күнің артық маған мың ғасырдан.
Көтеріп келем тынбай уақыт жүгін,
Сенде туған мен қандай бақыттымын.
Қиялым шарқ ұрады шар тарапқа,
Ойда жоқ алсам деген жатып тыным.
Күнім жоқ, келбетіңе қадалмаған,
Мен жолаушы, тынымсыз алаңдаған.
Жырлаудан бір өзіңді шаршармын ба,
Балаңмын, мейіріңе қана алмаған.
Айтшы, не бар қасиеті өз елімдей,
Шаттығым шалқып жатыр өзеніндей.
(О, ақын, сен қол бала туған елге,
Сен жалын, отты жырдың өзегіндей.)
Лепірген тасқынға ұқсап ақын жаны ай,
Басылған ба, от болып лапылдамай.
Ақын сөзін қайталап самал есер,
Ақынға ұқсап ойланып жатыр маңай.
Мол ғой сенің, туған жер, қасиетің,
Тартқан емен қайғының қасіретін.
Туған елім, өзіңе борыштымын,
Құдіретсің ғой алдында бас иетін!
Беу, тағдыр, мені аяма қиындықтан,
Жоқ әлі талабымды құйын жыққан.
Жүгіртпе жеңіліңе желпілдетіп,
Жұмсай бер, ауырыңа күйімді ұқсаң!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұрым

  • 0
  • 0

Тынысың кең-ау сенің, қайран дала,
Қанбаспын қызығыңа,
Сайранға да.
Жаңа түскен келіндей жасауы мол,

Толық

Соқшы, самал

  • 0
  • 0

Соқшы, самал, дірілдетіп, сыбдырлатып
жапырағын ағаштың,
Көгілдір көк жүзіндегі ақша бұлттар
әрі ассын.

Толық

Бота қалған

  • 0
  • 0

Аңыз көп қалып қойған аталардан,
Атына қамшы ұрғызған қатал арман...
Жеті қабат жердің де жаны жара,
Әжімі мол, көп көрген жапалардан.

Толық

Қарап көріңіз