Өлең, жыр, ақындар

Нөсерден соң

  • 07.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1856
Толғанып күн қабағын түйді қатты,
Зілімен басқандай-ақ гүлді алапты.
Үйіріліп отты жарқыл ойнақ салып,
Қара бұлт ақ жаңбырын құйып жатты.
Көйлегін жер-ананың жуды шайып,
Сәлден соң бұлт ыдырап болды ғайып.
Өрнектеп көк жүзіне түрлі жіптен,
Өрмегін кемпірқосақ қойды жайып.
Мөлдіреп аспан күлді неткен ғажап,
Көбелек ұшып, құстар да кетті сайрап.
"Жақсы екен, шипа нөсер" дегендей-ақ,
Жайды жер кең құлашын бір масайрап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұсул

  • 0
  • 0

Біле тұрып мол сиқырын ұсулдың,
Аяулы жан, неге сонша қысылдың.
Бұратылған биің менен ақынға,
Ұйғырымның сый-құрметін ұсындың.

Толық

Түн болып қалғиды

  • 0
  • 0

Бұлт ұйып, аспан қоюлап,
Сіркіреп жаңбыр ашылды.
Қыз көктем жерді оюлап,
Өнерін тағы асырды.

Толық

Қайрау жыры

  • 0
  • 0

Мұңайып жалғыздықты айта берме,
Жігітім,
Сал өзіңді қайқаң өрге.
Күн жалғыз,

Толық

Қарап көріңіз