Өлең, жыр, ақындар

Алатау

  • 09.09.2018
  • 0
  • 1
  • 2615
Күн сүйген биік шыңын Алатаудың,
Найзадай жақпар тасын жуған жауын.
Тәкаппар басын имес, қарт кеудесін
Қарашы, күміс қардың тұмшалауын.
Кешінде қоңыр салқын айлы жаздың,
Ойнақтап көк жүзінде қызғылт сағым.
Жарқ етіп күміс қанат көтерілген,
Көремін тас қиядан тау қыранын.
Ай жүзсе көкті сүзіп күлімсіреп,
Қарайды құмарлана гүл үлбіреп.
Жымың қағып жұлдыздар көзін қысса,
Бір желпінер масайрап, түн елжіреп.
Құланиек таң атса түндік түріп,
Бұлбұл да әнін сайрайды түрлендіріп.
Құласа сықылықтап құздан бұлақ,
Алатау жол береді басын иіп.



Пікірлер (1)

Ислам

Маган унады

Пікір қалдырыңыз

Нева үстінде

  • 0
  • 0

Қайшы алысты шағалалар шарқ ұрып,
Нева лықсып, қарауытты жар тұнып.
Мойнын созып қарайды алыс Аврора,
Теңселемін сабырым сонша сарқылып.

Толық

Періште көңіл

  • 0
  • 0

Сыбырлап құлағыма сұлу үнің,
Тұрғандай айтып маған сыры,
Мұңын...
Сезімін сақтай білген сұңғақ бейнең

Толық

Сағыныш тамшылары

  • 0
  • 0

Көп–ау жандар арманына жетпеген де, жеткен де
Өмір құшқан ақын жаны лапылдаған от кейде.
Гүл атқызам ақ арманды көктеменің өзіндей,
Өр теңіздің өзі берген тасқыны бар тек менде.

Толық

Қарап көріңіз