Өлең, жыр, ақындар

Еске алу

  • 12.09.2018
  • 0
  • 0
  • 7366
Еске алсам сол бір кезді жан сезімім тулайды,
Дірілдеген көл жағасы, бұлбұл үні, түнді айлы.
Кірпігіме жас үйіріліп, мұңаямын түсім бе ол,
Қанша алға өтсем-дағы сол күн қайта тумайды
Сырлассам да ерке самал,
меңіреу түнмен тұңғиық,
Тына қалар тентек бұлақ,
ойға шомар шың да ұйқың.
Жылдар, жылдар, қатаң жылдар
қашықтатып кетсе де,
Барлығынан сенің бейнең,
сенің жаның тұр биік...
Жамылып түннің желегін,
Сыңсиды қайың тым баяу.
Есітіп мұңды өлеңін,
Жатырмын ойда әлі ояу.
Күбірлеп майда жапырақ,
Терезе қағып дамылсыз.
Ұйқыға мас боп атырап,
Қадайды көзін ай үнсіз.
Түйіліп күннің қабағы,
Бұлт астынан қарады.
Бұрқ-сарқ етіп долы аспан,
От бүркіп те қалады.
Құяды жауын сіркіреп,
Далада тасқын дүркіреп.
Жүрегім дүрсіл қағады,
Нұр тілеп, жарқын жыр тілеп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дала — мерген

  • 0
  • 0

Жанымды жаз ұқпасаң, күз ұғарсың,
Жиренерсің немесе қызығарсың.
Кетейінші, кең дала, кезіп сені,
Жолдарымның соқпақты ізі қалсын.

Толық

Көз талдырып келемін

  • 0
  • 0

Кеттім-ау, ести алмай әніңді ақыр,
Арадан толқын жылдар ағып жатыр.
Жылысып жылдар озып, сен кеткенмен,
Сендік сезім дауылдап жанып жатыр.

Толық

Баянтау

  • 0
  • 0

Неге оны Баян-жүрек атады екен,
Осынау тау жанға жылы ата мекен.
Бір кезде бабам көшкен қара нардай,
Созылып кеп жазыққа жатады екен.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар