КЕЙДЕ АДАМ ОСЫЛАЙ...

Қалайсың ба? жоқ əлде қаламайсың,
Кейде ақылды, кейде жас баладайсың.
Іс біткен соң, қол ұшын созғандарға,
Танымастай таңырқап қарамайсың.

Өз басыңа іс түссе алаңдайсың,
Жағымпаздық жолымен жалаңдайсың.
Өз нəубетің келгенде көмек бермей,
Қу түлкідей құбылып бұлаңдайсың.

Сен қандайсың? бəріде сен сияқты,
Кейде көңлің дария көл сияқты.
Кейде айтқан сөздерің тұрағы жоқ,
Ұшып жүрген шаң-тозаң жел сияқты.

Бір нəрсені бірақта ұмытпағын,
Уəдеңді орындап ұлықтағын.
Біле тұра білместей жүрер болсаң,
Білгін соны құдайды ұмытқаның.

Адам бауыр қашанда бір-біріне,
Сөздің түсін дұрыстап төркініне.
Бір-ақ атым насыбай қырмандай боп,
Ренжісіп жүрмегін ертеңіне.

Сөз бердің бе орында айтқаныңды,
Алла сүймес сөзіңнен қайтқаныңды.
Ащы жесең есіңе ала білгін,
Бір кездері тəтті дəм татқаныңды.

Мен жазбаймын өтірік ойдан тоқып,
Нем бар босқа біреудің көңілін шоқып.
Əркім өзі біледі өз айыбын,
Сөздеріме мəн берсе терең оқып.

---