Өлең, жыр, ақындар

Зоопаркте

  • 18.04.2015
  • 0
  • 0
  • 9849
Тал өсіп тұрушы еді ақ бастауда,
Ақ шымшық қонатұғын ақбас талға.
Аңырып, шуылдасып қалатынбыз,
Ақ тұйғын ақ шымшықты ап қашқанда.
Селк етіп, бір теңселіп, тал қалатын,
Шиқылдап сорлы шымшық зар қағатып.
Ұшып бара жатып-ақ, бір шоқып жеп,
Жыртқыштың тұяқтары қанданатын.
Біздер солай көріп ек тағылықты,
Темір торға, мінеки, жабылыпты.
Екі көзі қанталап, қағынып тұр.
Тағылықтың не деген жаны мықты!
Ет тастасаң бір кесек лақтырып,
Шоқымай-ақ жұтады бір-ақ қылғып.
Қанша әлсіздің мойныңда қаны бар деп,
Мен ішімнен жыртқыштан сұрап тұрмын.
Кішісі де, жыртқыштың, ірісі де,
Опа қылмас әлсізге бірісі де.
Ілуші едің іргеде балапанды,
О, кішкентай қанішер, тірісің бе?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өледі кімдер, туады кімдер

  • 1
  • 4

Өледі кімдер, туады кімдер,
Батады күндер, шығады күндер.
Семеді гүлдер, өседі гүлдер,
Келеді күндер, көшеді күндер.

Толық

Аппассионата

  • 1
  • 2

Увертюра
Қаланың еңсесін басты да,
Қалғытты боз тұман астына.
Кешең күз. Пешкова пәтері,

Толық

Сәлемдеме

  • 1
  • 5

Менен сәлем айтқайсың сұрағанға,
Сұрағайсың, үй-іші дін аман ба.
Өмір кешіп жатыр де ол да өзінше,
Тірлік керек, әрине, тірі адамға.

Толық

Қарап көріңіз