Өлең, жыр, ақындар

Зоопаркте

  • 18.04.2015
  • 0
  • 0
  • 9859
Тал өсіп тұрушы еді ақ бастауда,
Ақ шымшық қонатұғын ақбас талға.
Аңырып, шуылдасып қалатынбыз,
Ақ тұйғын ақ шымшықты ап қашқанда.
Селк етіп, бір теңселіп, тал қалатын,
Шиқылдап сорлы шымшық зар қағатып.
Ұшып бара жатып-ақ, бір шоқып жеп,
Жыртқыштың тұяқтары қанданатын.
Біздер солай көріп ек тағылықты,
Темір торға, мінеки, жабылыпты.
Екі көзі қанталап, қағынып тұр.
Тағылықтың не деген жаны мықты!
Ет тастасаң бір кесек лақтырып,
Шоқымай-ақ жұтады бір-ақ қылғып.
Қанша әлсіздің мойныңда қаны бар деп,
Мен ішімнен жыртқыштан сұрап тұрмын.
Кішісі де, жыртқыштың, ірісі де,
Опа қылмас әлсізге бірісі де.
Ілуші едің іргеде балапанды,
О, кішкентай қанішер, тірісің бе?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүр, қалқам

  • 1
  • 5

Шайқалып нұр,
Маужыраған мамырдан май тамып тұр.
Жайқалып қыр,
Тауға соққан боз сағым қайта ағып тұр.

Толық

Ақ гүл

  • 0
  • 86

Жаз болды.
Көріктенді құлпырып жер,
Оранып көк көрпеге бар өңірлер.
Төсінде жер ананың толықсиды,

Толық

Жарық дүние-ай!

  • 2
  • 8

Жарық дүние-ай!
Жарығың неткен жақсы еді?
Жаңылыспаспын,жарым деп айтсам нақ сені.
Құшаққа сыйсаң,құшырым қанып,өбер ем,

Толық

Қарап көріңіз