Түйін

Құлақ түрсем аспанның күркіріне,
Жаралғандай қайғы мен күлкі бірге.
Жанымды алып ұшар ма менің мұңым
Көбелектің қонақтап кірпігіне.

Рас, адам не демейді алқынғанда,
Менде де әлі күш бар-ау талпынарға.
Сол үшін де сұрайын айтшы, өмір
Менің сені сүюге хақым бар ма?

Қандай сынақ күтеді енді алдан,
Сапа бар ма сыйлықта тегін алған.
Мен қазір барлығынан күдіктенем
Себебі, көңіл қалған...

Сый жасаса, ұсынса сыбағамды,
Соңында не тұр деймін сығалаулы.
Бақытты бола ала ма сірә адамдар
Жылатып бір адамды...

Шын бақыт қой шаттықтың шамын жаққан,
Адал болса нығметің тауып жатқан.
Мәртебеңді еселеп қандай рахат
Өзің еткен еңбектің дәмін татқан.

Жақсы көре алмайды ақты қара,
Еріп қатар жүргенмен баққа нала.
Бұл өмірде әр адам алса деймін
Өзіне тиесілі затты ғана...

---