Өлең, жыр, ақындар

Қой мен қойшы

  • 09.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1790
Шіліңгір шілде ішінде
Күн тиіп азап тартасың.
Ішкізер еді — дом үшін де
Қара қойдың сорпасын.
Қара құрт шақса уытын,
Тағы да сорпа қайтарар.
Шомылып соған жігітім,
Шыдамсыз жаның жай табар.
Тұра алмай қалсаң шойырылып,
Жел тиіп желкем беліңе.
Сол қойшы қойын сойдырып,
Орайды жылы теріге.
Жайлауда ауырып қалдың ба,
Ойламас әсте арам ой.
Жайылып жүрген алдыңда,
Қойшының емі — қара қой.
Сәулесі күннің мол мұнда,
Қара қой ғажап дара ғой!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақ көйлекпен шығып ең, сонда сенің пәктігіңді ұғып ем

  • 0
  • 0

Әлі өмірдің белесіне шықпадым,
Махаббаттан екі-ақ нәрсе ұққаным:
Дәмі мүлдем тәтті екен,
Заңы мүлдем қатты екен.

Толық

1946–да туғандар...

  • 0
  • 0

Мың тоғыз жүз қырық алтыда туғандар,
Бір сыр айтам, мойын бұра тыңдаңдар.
Шат өмірге күліп келген думандар,
Қайғы бұлтын қаралы елден қуғандар,

Толық

Бұрғылау алаңына сапар

  • 0
  • 0

Құйып тұр күн ыстығын,
Күйіп тұр сағым дала.
Мол түсті жүріс бүгін,
Мезгіл жоқ дамылдаған.

Толық

Қарап көріңіз