Өлең, жыр, ақындар

Қой мен қойшы

  • 09.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1929
Шіліңгір шілде ішінде
Күн тиіп азап тартасың.
Ішкізер еді — дом үшін де
Қара қойдың сорпасын.
Қара құрт шақса уытын,
Тағы да сорпа қайтарар.
Шомылып соған жігітім,
Шыдамсыз жаның жай табар.
Тұра алмай қалсаң шойырылып,
Жел тиіп желкем беліңе.
Сол қойшы қойын сойдырып,
Орайды жылы теріге.
Жайлауда ауырып қалдың ба,
Ойламас әсте арам ой.
Жайылып жүрген алдыңда,
Қойшының емі — қара қой.
Сәулесі күннің мол мұнда,
Қара қой ғажап дара ғой!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ата Қазақ

  • 0
  • 0

Бір шыңырау және онда жалғыз қауға,
Құтым болған түссе де сансыз дауға.
Әрқашанда қамқор боп қол созасыз,
360 әулиелі Маңғыстауғ

Толық

Жүріп келем шыңдарым көп аспаған

  • 0
  • 0

Жүріп келем шыңдарым көп аспаған,
Сапарым бар ұзақ жолға бастаған,
Қол бұлғаған асқақ ән.
Қырандарша самғап биік түлегім,

Толық

Қиып түсер қылышым

  • 0
  • 0

«Абыл –зергер, Қашаған – ұста,
Абылекеме кім жетсін...»
Қашаған Күржіманұлы
Запыранын өмірдің,

Толық

Қарап көріңіз