Өлең, жыр, ақындар

Қой мен қойшы

  • 09.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1798
Шіліңгір шілде ішінде
Күн тиіп азап тартасың.
Ішкізер еді — дом үшін де
Қара қойдың сорпасын.
Қара құрт шақса уытын,
Тағы да сорпа қайтарар.
Шомылып соған жігітім,
Шыдамсыз жаның жай табар.
Тұра алмай қалсаң шойырылып,
Жел тиіп желкем беліңе.
Сол қойшы қойын сойдырып,
Орайды жылы теріге.
Жайлауда ауырып қалдың ба,
Ойламас әсте арам ой.
Жайылып жүрген алдыңда,
Қойшының емі — қара қой.
Сәулесі күннің мол мұнда,
Қара қой ғажап дара ғой!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жыр оқимын тасыңнан...

  • 0
  • 1

О, Маңғыстау, жасырған,
Құпияң мол неткен бұл?
Жыр оқимын тасыңнан,
Қына басқан көктеңбел.

Толық

Мектеп бітіру кешінде

  • 0
  • 0

Адам үшін...
Жыр-өмірге алғашқы қадам үшін.
Жастығымыз үшін...
Он жыл бірге гүлдеген достығымыз үшін.

Толық

Өмірде

  • 0
  • 0

Өмірде
Не болмайды дейсің:
Шығуын шығып биікке,
Басы айналып, құлайтындар да болады.

Толық

Қарап көріңіз