Өлең, жыр, ақындар

Шопан монологы

  • 09.03.2019
  • 0
  • 0
  • 7076
Тақымымда ақ боз атым,
Ауызымда — өлеңім.
Жастан кеткем шоқ басатын,
Қой өргізіп келемін.
Берілмейді атыма мән,
Менсінбейді оқыған.
Мен — малдымын оқымаған,
Бірақ бәрін тоқыған.
Менсінбеген менсінбесін,
Түгел менің ұпайым.
Қиындықтар келсін, келсін,
Көркем өмір құқайын.
Қорықпадым кәрінен де,
...Тәңірімді ұрғам ба?!
Мен сыйлымын бәрінен де,
Қолымда ырыс тұрғанда.
Жан беремін, жан аламын,
Мақсат үшін түнімен,
Мына жердің саналамын,
Асыраушысының бірінен.
Мен даламнан бөлектеніп,
Ұзамаспын алысқа,
Ұшатындар кезек келіп,
Ұша берсін ғарышқа.
Сөндірмесе, сөндірмесе,
Болды дүние жарығын.
Сағынышпен мөлдір кесе,
Олар да,
Жерге қайта оралады бәрібір!
Жерге қайта оралады бәрібір!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақ көйлекпен шығып ең

  • 0
  • 0

Көктем келіп жатқан кезде бақ гүлдеп,
Ынтығасың көкке қанат қаққың кеп.
Ақ көйлекпен аққудай боп шықтың сен,
Айтқаның ба, «жаным таза, пәкпін» деп.

Толық

Жиырма беспен сырласу

  • 0
  • 0

Ей, жиырма бес, қош келдің,
Ақтарайын сырға сыр,
Қайтайықшы гүл теріп, меніменен қырға жүр.
–Не тындырып, не қойдың маған дейін, – дейсің бе,

Толық

Әже

  • 0
  • 1

Жүрегiмде сен жүрсiң,
Жалын әже, өр әже.
«Баласы ғой кемпiрдiң», –
Деген үлкен дәреже.

Толық

Қарап көріңіз