Өлең, жыр, ақындар

Көкек

  • 04.08.2021
  • 0
  • 0
  • 424
Көкек – құс
тегі мақұлық.
Тынбай жырлап жүреді
Өз атын өзі шақырып.
Құс болып ұя салмайды,
Аңқау торғайларды алдайды.
Көкектер торғайлар бауырында өседі,
Тек торғай боп қалмайды.
Әлемді көкек боп шарлайды,
Олар да өз атын жарлайды.
О,адамдар
өмірде осындай нұсқалар бар
Жәбір-жапаға ұсталар бар.
Үлгісін ұстамаңдар,
Соларға ұқсамаңдар,
ұқсамаңдар!
Із жасырып сайрап,
Іс тындырмай бойлап
Өсерлер бар.
Өз атын өзі шақырып,
Бөсерлер бар.
О, адамдар,
Үлгісін ұстамаңдар,
Соларға ұқсамаңдар,
ұқсамаңдар!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сабаңа түс

  • 0
  • 0

Ұлы сезім! әлемге тараған іс,
Жан атаулы хош көріп қалаған іс.
Алла өзі жаратып, бойыңа егіп,
Табиғатын осы деп қараған іс.

Толық

Бір ақынға

  • 0
  • 0

Жазығым жоқ еді ғой, жарықтығым,
Тұрғандайсың мені тек танып бүгін.
Көлденеңдеп сермейсің сойылыңды,
Көгереңдеп, сұрланып алып түрін.

Толық

Нарық шақтың көктемі

  • 0
  • 0

Келе қоймай, кешеуілдеп бұл көктем
Қырсауланып, қыза коймай күн көктен.
Қуана алмай көктем бар деп қызықтап
Адамдардың көк базарда күні өткен.

Толық

Қарап көріңіз