Өлең, жыр, ақындар

Адам ата сияқтанып

  • 17.03.2019
  • 0
  • 1
  • 8445
Адам ата сияқтанып,
ертеңгі алаң-елеңмен,
Ағаштардың аясында
сеп-сергек боп келем мен.
Даусымды есті, жақын кел,
үңіл маған, ұстап көр,
Мамықтайын алақанмен сипай бергін,
көнем мен.
Жанай өтсем, шошыма сен,
жамылғысыз денемнен.



Пікірлер (1)

Азамат

Мұқағали Мақатаевтың Адам ата сияқтанып өлеңі ұнады

Пікір қалдырыңыз

Несіне асығады?!

  • 2
  • 5

Күн қайда асығады?!
Нендей күш күннің нұрын жасырады?!
Қызарып соңғы сәуле шашырады.
Күн түйе алмай барады шашын әлі.

Толық

Суық күз сұрғылт...

  • 1
  • 5

Суық күз сұрғылт,
Сұрланып аспан,-күн жауған.
Күн жауған шақта қайтатын едік қьірманнан.
Көтеріп алып,

Толық

Күй қаласа ғой

  • 0
  • 6

Сексенде селкілдеген Ахметті,
Ажал келіп, ақыры бақыл етті.
Бұйырғаны қартыңа бұл өмірден -
Айналасы алты кез ақырет-ті.

Толық

Қарап көріңіз