Қырқыншы жылдардағы бесік жырынан
- 1
- 2
«Кебін киген өледі,
Кебенек киген келеді»,
Майданға көкең кеткенде,
Осылай бәрі деп еді.
Жолы болмағандарға
Арманына жетпеген,жандарға жолы болмаған,
Алдыңғы сапта, алғаш өлген,
белгісіз солдаттарға,
елі-жұртын қорғаған,
Өз ісінің шебері механиктерге,
байыппен ісін қолдаған,
Кеменің лоцмандарына,
моряктарға сорлаған,
Құмар — саяхатшыларға
жердің жүзін шарлаған,
Асқақ ойлы әндерге,
әсем картиналарға,
қолдау таппай
көнерген,
Орнатар едім ескерткіш,
мәңгілік даңқпен көгерген.
Мезгілсіз ажал жамсатып,
мезгілінен ерте өлген,
Ғажайып рух, жігердің жалынына өртенген,
Жандарға, шіркін, жасасам,
өлмейтін мұра көркемдеп!
Пікірлер (2)
Пікір қалдырыңыз
Отырам да, қараймын
- 0
- 1
Дүниенің мұңына,
отырам да, қараймын,
Зомбылық езгі, масқара —
Көремін де, санаймын.
Қызық өмір
- 2
- 14
Қалтарыс, бұлтарысы мың сан қабат
Қызық өмір, ақырын тұрсаң қарап.
Біреулердің еңбегі еш, тұзы cop боп
Біреулердің бақыты жүр сорғалап.
Махир кара
Өте жаксы
Балғын
Бұл өлеңнен аларым көп екен,керемет!