Өлең, жыр, ақындар

Адам

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1778
Ғашықпын әманда, ынтықпын
Көңілінің күні бар адамға.
Қыздырса ол әулетін бір жұрттық.
Жылуы жетпей ме маған да.
Сөйлейді ол құдіреттің атынан
Жаңадан бір жұлдыз жағарда.
Айтпайды ол туысқа, жақынға,
Айтады ол, ғасырға, қоғамға.
Өзінің пайғамбар екенін
Білмейді ол, айтпайды адамға.
Тілейді ол жақсылық келгенін
Әмбеге, маған да, саған да.
Қарашы, шашына көз салып,
Қарасын берген ол заманға.
Уақыты жоқ бір минут босанып,
Көзінің шырымын аларға.
Ғашықпын әманда, ынтықпын
Көңілінің күні бар адамға.
Сақтандар кәрінен сұмдықтың,
Керек ол маған да, саған да.
***
Сөзі емес тұрақсыз пасықтың
Мен саған қашаннан асықпын.
Айта алмай келемін жалтақтап,
Көрсетіп мінезін жасықтың.
Сүйіп ем ең алғаш көргенде,
Айта алмай болып ем шерменде.
Қорқушы ем қарауға көзіңе
Дәл жақын қасыңа келгенде.
Ұғар ма, ұқпас па, кім білер,
Ұқпаса сүйгенім түңілер.
Түңілсе түнеріп қалармын,
Жан таппай алдында жүгінер.
Дедім де байладым тілімді,
Айтпадым сүйем деп шынымды.
Қорқушы ем қарауға көзіңе,
Аңғартып алмасқа сырымды.
Айтамын енді мен жасқанбай,
Үміт не алдымнан тосқандай?
Өлер ем өртеніп ішімнен
Қалса егер бұл жырым басталмай.
Сүйіп ем ең алғаш кергенде,
Айта алмай болып ем шерменде,
Айттым мен ақыры бүгін кеп,
Сыймады ұстауға кеудемде.
Өзің біл, бәрі енді еркіңде,
Ойланшы, аз ғана серпіл де.
Ұйғарма тым жеңіл, тым оғаш,
Ұққайсың өзгенің дертін де.
Әркімнің жабық қой арманы,
Жалт етер бір жанып қалғаны,
Үндеме, сыр ашпа, сөкпе тек,
Жалғыз-ақ түсінсең болғаны.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Портреттер

  • 0
  • 0

Тынбай жел бұрқыратып құмды айдайтын
Ақ шаңдақ көк аспанды ылайлайтын.
Қойнында үрей боран әлсіз үйшік
Жатқандай жер тістеніп құламайтын,

Толық

Правдаға

  • 0
  • 1

Мен бала едім тұңғыш сені көргенде,
Тұңғыш рет тіліңді ұға білгенде.
Сен, қаралы көз жасыңмен естірттің
Әкем менің - ұлы Ленин өлгенде.

Толық

Қабырың ерте қазылды

  • 0
  • 0

Қалтырайды жерден ағаш,
Төгіледі жапырақ.
Құйылады көзімнен жас
Мұңлы жаным «ах!» ұрады.

Толық

Қарап көріңіз