Өлең, жыр, ақындар

Қойшы

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1243
Қойшылығым есімде жасымдағы,
Кімнің көзі малменен ашылмады.
Көз алдымда - қозының жамырағаны,
Құлағымда у-шу боп маңырағаны.
Жазда бақтым қойды мен, күзде бақтым,
Құмда бақтым, ми дала түзде бақтым.
Күнде өзеннен су дәмін бірге таттым,
Күнде кешке күзеттім, бірге жаттым.
Түнде бөрі ұлыса тыңдағанмын,
Ұғатынмын тілдерін қырдағы аңның.
Аспан сырын, жер сырын сол түндерде
Үнсіз ғана ішімнен жырлағанмын.
Темірқазық аспанға қағатынмын,
Ақбоз атқа ақ желең жабатынмын.
Сол қазыққа арқандап Ақбозымды,
Келер жолын ұрының бағатынмын.
Жылжығанда аспанның жұлдыздары
Солар шығар деуші едім үр қыздары.
Ұзақ түнде көз ілмей жататынмын,
Шолпан қызды ұйқыдан тұрғызғалы.
Қазір де мен қарасам түнгі аспанға,
Кездескендей боламын сырластарға.
Бүгінгі жас қойшыны ұсатамын
Дәл кешегі өзіммен құрдастарға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір ақынға

  • 0
  • 0

Қағаз көп, сатылатын қалам да көп,
Құптайтын ақын бол деп адам да көп.
Мақтайтын мәз болғанша адал да көп
Даттайтын мәз болғанша арам да көп.

Толық

Правдаға

  • 0
  • 1

Мен бала едім тұңғыш сені көргенде,
Тұңғыш рет тіліңді ұға білгенде.
Сен, қаралы көз жасыңмен естірттің
Әкем менің - ұлы Ленин өлгенде.

Толық

Жүзіп келем

  • 0
  • 0

Жүзіп келем, жүзіп келем өзенмен,
Жүрегімнің шаршағанын сезем мен.
Алып кетіп барады ағыс ықтатып,
Тербеп толқын тыншытпақшы ұйықтатып.

Толық

Қарап көріңіз