Өлең, жыр, ақындар

Кездесу

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2415
Тамаша күн еді. Ашық күн.
Мен-дағы көзімді ашыппын.
Көремін көңлімнің көгінен
Бәрін де жақын мен қашықтың.
Ырқында жүргенде машықтың
Қорықтым ба тоқтауға, асықтым.
Аңғармай өткенін уақыттың
Аз ғана шаршаппын, жасыппын.
Міне енді, сергілтті ашық күн,
Сеземін жарыққа ғашықпын.
Жанымды жіпсітіп шұғлалар,
Домбыра пернесін басыппын.
Шертемін шешемнің әндерін,
Ұмытып кетіппін өлгенін.
Сезгендей боламын жап-жақын,
Жап-жақын жаныма келгенін.
Не деген лебі оның жылы еді
Есітемін соққанын жүрегі.
Жай ғана сыңсып ол әндетіп,
Ұлының тірлігін тіледі.
Не деген қолы оның жылы еді,
Есітемін соққанын жүрегі. –
Ағарып кетіпті-ау шашың деп,
Сәл ғана жымиып күледі.
Сүйдеді, қатесіз есіттім
Сыңсиды әнін ол бесіктің.
Ілезде сәбиге айналып,
Ілезде қайтадан өсіппін...
Тамаша күн еді, ашық күн.
Мен-дағы көзімді ашыппын.
Көремін көңлімнің көгінен
Бәрін де, жақын мен қашықтың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адам

  • 0
  • 0

Ғашықпын әманда, ынтықпын
Көңілінің күні бар адамға.
Қыздырса ол әулетін бір жұрттық.
Жылуы жетпей ме маған да.

Толық

Әркім айтар өз әнін

  • 0
  • 0

Әркім айтар өз әнін өз даусымен,
Көңіл күйін бөлісер сырласымен.
Біреу жақын өзіндей бақыттымен,
Біреу жақын мұңдасы, құрдасымен.

Толық

Қош, Сәулем!

  • 0
  • 0

Адамның не бар екен жүрегіндей,
Сұңқардай шарықтайды ол күлерінде,
Торғайдай торға түскен тыпырлайды,
Қайғының құрсауына кірерінде.

Толық

Қарап көріңіз