Өлең, жыр, ақындар

Кездесу

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2128
Тамаша күн еді. Ашық күн.
Мен-дағы көзімді ашыппын.
Көремін көңлімнің көгінен
Бәрін де жақын мен қашықтың.
Ырқында жүргенде машықтың
Қорықтым ба тоқтауға, асықтым.
Аңғармай өткенін уақыттың
Аз ғана шаршаппын, жасыппын.
Міне енді, сергілтті ашық күн,
Сеземін жарыққа ғашықпын.
Жанымды жіпсітіп шұғлалар,
Домбыра пернесін басыппын.
Шертемін шешемнің әндерін,
Ұмытып кетіппін өлгенін.
Сезгендей боламын жап-жақын,
Жап-жақын жаныма келгенін.
Не деген лебі оның жылы еді
Есітемін соққанын жүрегі.
Жай ғана сыңсып ол әндетіп,
Ұлының тірлігін тіледі.
Не деген қолы оның жылы еді,
Есітемін соққанын жүрегі. –
Ағарып кетіпті-ау шашың деп,
Сәл ғана жымиып күледі.
Сүйдеді, қатесіз есіттім
Сыңсиды әнін ол бесіктің.
Ілезде сәбиге айналып,
Ілезде қайтадан өсіппін...
Тамаша күн еді, ашық күн.
Мен-дағы көзімді ашыппын.
Көремін көңлімнің көгінен
Бәрін де, жақын мен қашықтың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кей кезде

  • 0
  • 0

Жаным менің жас шағымдай түлейді,
Жасағаннан жалынды оттар тілейді.
Шығар күннен сөнбес шырақ сұрайды,
Батар күннен өлмес мұрат сұрайды.

Толық

Мұң туралы

  • 0
  • 2

Мұңдымын деп шағынбаймын қашанда,
Қорқам бірақ тіпті мұңсыз жасауға.
Мүмкін бе екен шексіз сүйіп өмірді,
Сол өмірдің мұңдарынан босауға.

Толық

Нан

  • 0
  • 1

Нан!
Нансыз жасар қандай жан?!
Тұрмын қарап көз алмай
Толқынданған бидайдан.

Толық

Қарап көріңіз