Өлең, жыр, ақындар

Кездесу

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2169
Тамаша күн еді. Ашық күн.
Мен-дағы көзімді ашыппын.
Көремін көңлімнің көгінен
Бәрін де жақын мен қашықтың.
Ырқында жүргенде машықтың
Қорықтым ба тоқтауға, асықтым.
Аңғармай өткенін уақыттың
Аз ғана шаршаппын, жасыппын.
Міне енді, сергілтті ашық күн,
Сеземін жарыққа ғашықпын.
Жанымды жіпсітіп шұғлалар,
Домбыра пернесін басыппын.
Шертемін шешемнің әндерін,
Ұмытып кетіппін өлгенін.
Сезгендей боламын жап-жақын,
Жап-жақын жаныма келгенін.
Не деген лебі оның жылы еді
Есітемін соққанын жүрегі.
Жай ғана сыңсып ол әндетіп,
Ұлының тірлігін тіледі.
Не деген қолы оның жылы еді,
Есітемін соққанын жүрегі. –
Ағарып кетіпті-ау шашың деп,
Сәл ғана жымиып күледі.
Сүйдеді, қатесіз есіттім
Сыңсиды әнін ол бесіктің.
Ілезде сәбиге айналып,
Ілезде қайтадан өсіппін...
Тамаша күн еді, ашық күн.
Мен-дағы көзімді ашыппын.
Көремін көңлімнің көгінен
Бәрін де, жақын мен қашықтың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жамал Омарова

  • 0
  • 0

Кеткен соң қайран жастық көз көрмеске,
Қоймайды шіркін уақыт өзгермеске.
Әжелер көздің жасын мөлтілдетер,
Алғанда қызығы мол күндерді еске.

Толық

Айнабұлақ

  • 0
  • 0

Ертеде Айнабұлақ асау болды
Ақырып асулардан тосты жолды.
Қиратып қарсыдағы қайыңдарды,
Тербетіп теректерге салды қолды.

Толық

Катерина

  • 0
  • 0

Катерина неге солғын,
Ауру ма екен, әлде жаны;
Ойнамайды, неге бүгін,
Естілмейді салған әні?..

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар