Өлең, жыр, ақындар

Тұрмын мен құшақтап

  • 20.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2837
Айқайлап немерем дүниеге келгенде:
– Мен? - деді ол, - иесі бұл жарық ғаламның,
Ризамыз, боташым, біз сені көргенге,
Жасасын, ұрпағы шаршаған адамның!
Көтеріп шықтым мен оны алғаш далаға,
Күліп ол, сәулелі күн болып қарады.
Байланған өзендер босанып бұғаудан,
Аппақ қар балаша жүгіріп барады.
Қайыңдар сілкінді, емендер сілкінді,
Босанды сірескен сүңгіден, қыраудан,
Ауырған бұтақтар көгере құлпырды
Айығып алды да қыстайғы тымаудан.
Тұрмын мен құшақтап көктемнің сәулесін,
Апырым-ай, мен неткен адаммын бақытты,
Тұрмын ғой көтеріп әлемнің иесін
Жасарта, жаңарта алатын уақытты!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сарамен кеңес

  • 0
  • 0

Көрмеймісің өзіңмен құрдас
Тайырды, Жас жігіттей шарқ, ұрған.
Сен секілді сапырмайды уайымды,
Жалақтап тұр «ант ұрған».

Толық

Арыс құмы

  • 0
  • 0

Бурыл құм бұйраланған Арыс құмы,
Сандықтай текшеленген қызыл шыңы,
Арда өскен ойнақ, салып аңдары бар,
Күңіренткен құм арасын ыңы - жыңы.

Толық

Теңізде

  • 0
  • 0

Теңіз, теңіз, көк те теңіз, жер теңіз...,
Толқындармен бірге ойнаған еркеміз.
Арасында ала - сапыран нөсердің
Әләуләйлап әнді де еркін шертеміз.

Толық

Қарап көріңіз