Өлең, жыр, ақындар

Тұрмын мен құшақтап

  • 20.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2997
Айқайлап немерем дүниеге келгенде:
– Мен? - деді ол, - иесі бұл жарық ғаламның,
Ризамыз, боташым, біз сені көргенге,
Жасасын, ұрпағы шаршаған адамның!
Көтеріп шықтым мен оны алғаш далаға,
Күліп ол, сәулелі күн болып қарады.
Байланған өзендер босанып бұғаудан,
Аппақ қар балаша жүгіріп барады.
Қайыңдар сілкінді, емендер сілкінді,
Босанды сірескен сүңгіден, қыраудан,
Ауырған бұтақтар көгере құлпырды
Айығып алды да қыстайғы тымаудан.
Тұрмын мен құшақтап көктемнің сәулесін,
Апырым-ай, мен неткен адаммын бақытты,
Тұрмын ғой көтеріп әлемнің иесін
Жасарта, жаңарта алатын уақытты!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ағатай

  • 0
  • 0

Ағатай!
Сексенге жеттің, қартайдың,
Сонда да келген жоқ әлі жантайғың,
Бауырым, сымбатың неткен сом еді

Толық

Шабыт

  • 0
  • 0

Кеудем бір жанартаудай күркіресе
Көңілімнен ыстық жаңбыр сіркіресе,
Қайнаған қара құйын бұлт боламын,
Ойымда ойнайды ұйтқып от бораным.

Толық

Грузия

  • 0
  • 1

Ұлыңдай жас грузин жайнаң қағып,
Алабын Эльбрус тұр түгел бағып.
Құрбысы Казбек те көтеріңкі
Тоқтаған ащы жасы жатқан ағып.

Толық

Қарап көріңіз