Өлең, жыр, ақындар

Тұрмын мен құшақтап

  • 20.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2877
Айқайлап немерем дүниеге келгенде:
– Мен? - деді ол, - иесі бұл жарық ғаламның,
Ризамыз, боташым, біз сені көргенге,
Жасасын, ұрпағы шаршаған адамның!
Көтеріп шықтым мен оны алғаш далаға,
Күліп ол, сәулелі күн болып қарады.
Байланған өзендер босанып бұғаудан,
Аппақ қар балаша жүгіріп барады.
Қайыңдар сілкінді, емендер сілкінді,
Босанды сірескен сүңгіден, қыраудан,
Ауырған бұтақтар көгере құлпырды
Айығып алды да қыстайғы тымаудан.
Тұрмын мен құшақтап көктемнің сәулесін,
Апырым-ай, мен неткен адаммын бақытты,
Тұрмын ғой көтеріп әлемнің иесін
Жасарта, жаңарта алатын уақытты!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Пионер күзетте

  • 0
  • 0

Толқиды егін,
Шалқиды егін,
Көк жиекте –
Жиекте.

Толық

З. С. Кедринаға

  • 0
  • 0

Тап кеше ғана саналушы едік жасқа біз,
Әлі өшкен жоқ қой сондағы біздің басқан із.
Шуылдап келдік сыбаға сұрап өмірден,
Тап болмасақ та дап-дайын тұрған асқа біз.

Толық

Достарым

  • 0
  • 0

Кейде мен созған қолымды билей алмай,
Әлім келмей, жинай алмай қаламын,
Білмеймін, бұл не түсім бе,
Жоқ кәдімгі өңім бе?...

Толық

Қарап көріңіз