Өлең, жыр, ақындар

Тұрмын мен құшақтап

  • 20.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2660
Айқайлап немерем дүниеге келгенде:
– Мен? - деді ол, - иесі бұл жарық ғаламның,
Ризамыз, боташым, біз сені көргенге,
Жасасын, ұрпағы шаршаған адамның!
Көтеріп шықтым мен оны алғаш далаға,
Күліп ол, сәулелі күн болып қарады.
Байланған өзендер босанып бұғаудан,
Аппақ қар балаша жүгіріп барады.
Қайыңдар сілкінді, емендер сілкінді,
Босанды сірескен сүңгіден, қыраудан,
Ауырған бұтақтар көгере құлпырды
Айығып алды да қыстайғы тымаудан.
Тұрмын мен құшақтап көктемнің сәулесін,
Апырым-ай, мен неткен адаммын бақытты,
Тұрмын ғой көтеріп әлемнің иесін
Жасарта, жаңарта алатын уақытты!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалған мақтаушыларға

  • 0
  • 0

Апырым-ау, бұл не, мақтау ма,
Сенемін деуге сияр ма?
Тірідей әлде жоқтау ма,
Жоқтауға кісі қияр ма?

Толық

Дәужан ойлары

  • 0
  • 0

− Біздің Жәмен пысық қой,
Біздің Жәмен шебер - ау,
Жамағаны жаңадай,
Мұнысы да өнер - ау!

Толық

Химияға байланысты бірер сөз

  • 0
  • 0

– Жырлаңызшы, - деп маған химияны,
Жас редактор жалынып қиылады.
Бастаңызшы, тек аға, саспаңызшы,
Өлең сонда оп-оңай құйылады.

Толық

Қарап көріңіз