Оңашада әлдилеп ойдың гүлін
- 0
- 0
Оңашада әлдилеп ойдың гүлін,
Тыныштыққа армансыз тойдым бүгін:
Үзіліссіз сөйлейтін радио,
Оның өзін өшіріп қойдым, күнім!
Күзгі түз
Ерініне кезергенЬІсқырығын қыстырып,
Бас төреші — Жел деген
Тұр төбеде ысқырып.
Фиништері — апан да,
Старттары — қабақтар,
Жарысып жүр жапанда
Ебелек пен қаңбақтар.
Желаяқтар сол күйде
Жығылса ұңғыл-шұңғылға,
Батады ол жанкүйер
Жиде менен жыңғылға.
Күздің соңғы қызығын
Өстіп, достым, қарайсың,
Қурайлардың ызыңын
Марш-күйге балайсың.
Пікірлер (2)
Пікір қалдырыңыз
Жек көреді дейсің, дос, тойлауды кім
- 0
- 0
Жек көреді дейсің, дос, тойлауды кім.
Қажеттірек әйтсе де ойлау бүгін...
Жүгенім жоқ,
Ноқтам жоқ,
Жаңбырдан соң
- 0
- 0
Жалт-жұлт етіп, сарт-сұрт етіп жалт ойнап,
Жаздай жаңбыр жаумап еді — жұрт айғақ.
Бимаза жел аспан астын аралап,
Бір мезгілде алып келді бұлт айдап.
Сабина
Маған осы өлең ұнады
Сабина
Маған қатты өлең ұнады