Өлең, жыр, ақындар

Жақ

  • 27.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2554
Әлі есімде:
Он үш-он төрт жастамын,
Шиден үшкір жебе жасай бастадым.
Жасыл талды иіп-иіп,
Екі ұшын
Тарамыспен тартып байлап тастадым.
Таң қалдырып өнеріммен көргенді,
Адырнасын керудейін кергем-ді.
Атқанымды дәл тигіздім,
Сөз бе екен
Қысық көзді далалыққа мергендік!
Ата жолын қуғандардың бірі едім,
Садағымды шіреудейін шіредім.
Бала кезден қалған әдет:
Әлі де
Бір нәрсені көздеймін де жүремін.
Қазір, міне,
Жер ортасы жастамын.
Енді сөзден жебе жона бастадым.
Сезімімді иіп-иіп, жүйкенің
Тамырымен тартып байлап тастадым.
Қай заманда әділеттің үні өшті?!
Қиянатқа баяғыдай әлі өшпін!
Менің жағым Одиссейдің жағындай —
Менен басқа тарта алмайды оны ешкім!
Қағып түсер қиядағы құсыңды
Сөздің күшін жаңа ғана түсіндім.
Оқырманым, өлеңімді бір жинақ
Бір қорамсақ жебе қылып ұсындым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Белгісіз Бальзак

  • 0
  • 0

Жастығы мен арманы қатар жанған
Жігіт кезде жарлылық батар жанға.
Әлі әлемге белгісіз бала Бальзак
Мансарда да тұрады пәтер жалдап.

Толық

Шабан ат — жаман ат

  • 0
  • 0

Бар қыршаңқы шабан ат,
Болмас одан жаман ат!
Кімдер оны жегеді,
Сол азабын шегеді.

Толық

Қызғаншақ келіншек

  • 0
  • 0

Азаматын кінәлідей тергеген
Әйелді мен бұрын-соңды көрмегем.
Жүрекпенен ұстамасаң жігітті,
Жүгендеуің мүмкін емес мөрменен!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар