Өлең, жыр, ақындар

Жақ

  • 27.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2528
Әлі есімде:
Он үш-он төрт жастамын,
Шиден үшкір жебе жасай бастадым.
Жасыл талды иіп-иіп,
Екі ұшын
Тарамыспен тартып байлап тастадым.
Таң қалдырып өнеріммен көргенді,
Адырнасын керудейін кергем-ді.
Атқанымды дәл тигіздім,
Сөз бе екен
Қысық көзді далалыққа мергендік!
Ата жолын қуғандардың бірі едім,
Садағымды шіреудейін шіредім.
Бала кезден қалған әдет:
Әлі де
Бір нәрсені көздеймін де жүремін.
Қазір, міне,
Жер ортасы жастамын.
Енді сөзден жебе жона бастадым.
Сезімімді иіп-иіп, жүйкенің
Тамырымен тартып байлап тастадым.
Қай заманда әділеттің үні өшті?!
Қиянатқа баяғыдай әлі өшпін!
Менің жағым Одиссейдің жағындай —
Менен басқа тарта алмайды оны ешкім!
Қағып түсер қиядағы құсыңды
Сөздің күшін жаңа ғана түсіндім.
Оқырманым, өлеңімді бір жинақ
Бір қорамсақ жебе қылып ұсындым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Гәп

  • 0
  • 0

Ішпеймін мен қызыл сұрап,
Ақ сұрап.
Қарайды ақыл ішімдікке жатсырап.
Арақтан да,

Толық

Ел үшін шыбын жанын қиған аға

  • 0
  • 0

Ел үшін шыбын жанын қиған аға,
Біздерден күй қала ма,
Сый қала ма?!
Тұрамыз кең сарайда,

Толық

Одағай

  • 0
  • 0

Асау тайым бермеді бой,
Ашу мені кернеді ғой,
О-ой!
Тарғыл жылан шақпады шақ,

Толық

Қарап көріңіз