Өлең, жыр, ақындар

Орман

  • 27.04.2019
  • 0
  • 1
  • 11329
О, табиғат!
Хауанадай кәрі анам!
Орманыңа өзге көзбен қарағам:
Зәулім-зәулім перзенттерің болмаса,
Орта бойлы ұлдарыңның бәрі аман.
Менің өзім зордан емес, борданмын,
Зор боп тусам, мен де саған қорғанмын.
Сұлап жатыр самырсындар көк соққан
Опат болған батырындай орманның.
Төбесінде қыран ғана қалықтар
Тайгада бір мұңға шомған қалып бар:
Ана жерде,
Мына жерде
Әлгідей
Жасын түсіп,
Күйік шалған алыптар.
Мидай жазық жапан түзге тойған ем,
Мына нуға сосын әбден бойлап ем,
Орманнан да қалыңырақ
Ұйысқан
Жабағыдай
Батып қайттым ойға мен.
Ақылға бір сыймайсың-ау, ажал-ай!
Аспан кескен әділетсіз жазадай
Ну тайгадан таңдап-таңдап
Ең биік
Ағаштарға түсіпті ылғи найзағай!



Пікірлер (1)

Аяна

Керемет

Пікір қалдырыңыз

Қыңыр

  • 0
  • 0

Ақыл әлі қонбаған
Сынайын бір інімді.
Өкпелер-ау ол маған
Айтасың деп мінімді.

Толық

Хат тасушы

  • 0
  • 0

Күндіз-түн, қарашы,
Жоқ онда демалыс.
Жүректер арасы —
Ең жақын, ең алыс.

Толық

Хикая

  • 0
  • 0

— Амансың ба, Омаржан?
— Амансың ба, Құмаржан?
Деп бір арық, бір семіз
Көріскенін көрсеңіз!

Толық

Қарап көріңіз