Өлең, жыр, ақындар

Күншуақ

  • 27.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4644
Қолдан келсе, шуақ болып кетер ем,
Сосын мәңгі қабақ шытпай өтер ем.
Сыздықтаған сәуле-душтың астында
Тулақ жонын қыздырады көтерем.
Күннің көзі тым бауырмал көктемде,
Көктем нұры, көктем жыры көп менде.
Шуақ-шарап бойын алған төбеттің,
Шаруасы жоқ кімдер келіп-кеткенде.
Күн көзіне шағылысып шың аппақ,
Қалғиды тау,
Күткені оның шын аптап.
Кәрі әжелер үй алдында бас қосып,
Қыр басында отыр шалдар шуақтап.
Қарамайтын нәсіліңе,
Түріңе
Күннің көзі — бақытыңның бірі де.
Жер басқанға шуақ керек,
Күн керек,
Күн көрсетпеу сұмдық қой, дос, тіріде!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жираф пен Піл

  • 0
  • 1

— Ұзын менің бойым да,
Ұзын менің мойным да!—
Деді Жираф бір Пілге,—
Әлі өсу бар ойымда.

Толық

Балдыз бен жезде

  • 0
  • 0

Көргенменен кезінде далам азап,
Анам азат бүгінде,
Ағам азат.
Балдызымен ойнауды

Толық

Аспан әсері

  • 1
  • 5

Көрсетпейді ғашықтарды күлгін бақ,
Күлгін бақта құшақтағы Гүл қымбат...
Жеткен талай сері түннің түбіне
Жымыңдайды қыз-жұлдыздар қылмыңдап.

Толық

Қарап көріңіз